بزرگان کانگ فو در جهان دوران کودکی و نوجوانی: خانواده بروس زمانی که او 3 ماه داشت از آمریکا به هونگ کونگ بازگشتند. خانواده او از اعتبار زیادی در شهر هونگ کونگ برخوردار بود و در محیط خطرناک هونگ کونگ آن زمان که دارو دسته های خلافکار متعددی بر شهر حاکمیت داشتند، همچنان که بروس جوان در این شهر رشد می کرد در درگیرهای خیابانی متعددی با این دار و دسته ها وارد شده و با آنها مبارزه می کرد، این درگیرها ادامه داشت تا خانواده او تصمیم گرفتند که بروس نیاز به فراگیری هنر های رزمی دارد، او برای اولین مرتبه از طریق پدرش با هنرهای رزمی آشنایی پیدار کرد و اصول اولیه سبک Wu style Tai Chi Chuan را از پدر فرا گرفت. اما بزرگترین مزیت بروس لی در هنر های رزمی فراگیری هنر رزمی Wing Chun بود، او زمانی که کمتر از 13 سال داشت فراگیری سبک Wing Chun را نزد استاد معروف این سبک آقای Yip Man در تابستان سال 1954 آغاز نمود، استاد Yip Man سعی در دور نگه داشتن شاگردانش از مبارزات خیابانی با دار و دسته های خلافکار شهر هونگ کونگ داشت و سعی می نمود تا آنها را با مبارزات سازماندهی شده درون باشگاهی مشغول نماید، اما پس از گذشت یکسال از شروع تمرینات و بعد از آگاهی شاگردان از اصل و نسب بروس، (نیمه آلمانی بودن مادر بروس) اغلب شاگردان از تمرین و آموزش به بروس خودداری می نمودند، همچنان که معمولا چینی ها در آمریکا از آموزش تکنیک های هنرهای رزمی به غیر آسیایی ها خودداری می نمودند، در این ایام بروس لی علاقه زیادی به فراگیری هنر از خود نشان داد و تمرینات خود با William Cheung و Wong Shun Leung ادامه داد. در دوران دبیرستان او با راهبی کاتولیک به نام Edward آشنا شد که معلم و مربی تیم بوکس دبیرستان بود. در بهار سال 1959 بروس در یک مبارزه خیابانی دیگر شرکت کرده که موجب شد از طرف پلیس تحت تعقیب قرار گیرد و سرانجام پدرش تصمیم گرفت تا برای حفظ سلامتی و امنیت بروس او را از هونگ کونگ خارج نماید و برای این منظور مقرر شد تا او را برای دیدار خواهر بزرگترش Agnes Lee که با دوستان خانوادگیشان در شهر سانفرانسیسکو زندگی می کرد راهی ایالات متحده آمریکا نماید. بروس لی در سن 18 ساگی در حالیکه تنها 100 دلار در جیب داشت و عنوان قهرمانی سال 1957 دبیرستان در رشته بوکس و قهرمانی سال 1958 رقص Cha Cha را یدک می کشید به آمریکا بازگشت. تشکیل خانواده: پس از چند ماه زندگی در سانفرانسیسکو برای ادامه تحصیل در دبیرستان در پاییز سال 1959 به سیاتل نقل مکان نمود و به عنوان پیش خدمت در رستوران Ruby Chow مشغول به کار شد و در سال 1960 دبیرستان را به پایان رساند و یکسال بعد در دانشگاه واشنگتن ثبت نام نمود و در همین دانشگاه بود که با همسر آینده خود Linda Emery که یک معلم آمریکایی بود آشنا شد و در سال 1964 با یکدیگر ازدواج کردند که حاصل این ازدواج 2 فرزند به نام های Brandon Lee 1965–1993 و Shannon Lee1969 بود. بنیانگذار Jeet Kune Do: او در سال 1959 شروع به آموزش هنرهای رزمی در آمریکا نمود و آنچه را تعلیم می داد Jun Fan Gung Fu به معنای کونگ فو بروس لی نام گذاری نموده بود و اولین باشگاه خود را با همین نام در سیاتل تاسیس نمود. پایه اصلی سبک Jeet Kune Do در سال 1965 و طی مبارزه ای که بین بروس لی با یک استاد معروف هنرهای رزمی چینی با نام Wong Jack Man درگرفت و بر اساس فلسفه بروس لی در خصوص هنرهای رزمی شکل گرفته بود گذاشته شد، در این مبارزه و قبل از پایان 3 دقیقه Wong Jack Man مسابقه را واگذار نمود و نتیجه این مبارزه نشان داد که مطابق با فلسفه بروس لی تکنیک های سنتی هنرهای رزمی خشک و فاقد انعطاف پذیری کافی برای استفاده در مبارزات خارج از قانون و از پیش تعیین نشده خیابانی است. بروس تصمیم گرفته بود تا سیستمی را با تاکید بر " عملی بودن، انعطاف پذیری، سرعت و تاثیرگذاری" پایه ریزی نماید و بدین منظور او شروع به تمرین شیوه های مختلف نمود و از آن جمله برای افزایش قدرت بدنی تمرین با وزنه، دویدن برای استقامت و غیره پرداخت. بروس لی احساس کرده بود که سیستمی که او آنرا Jun Fan Gung Fu می نامید نیز دارای محدودیت های بسیاری می باشد و سرانجام بر اساس اصول فلسفه و ترکیب آن با اصول هنرهای رزمی" Jeet Kune Do "راه جلوگیری از مشت" را ارائه نمود. تنها کسانی که شخصا از بروس لی گواهی تایید در Jeet Kune Do دریافت نمودند دوستان و اولین شاگردانش (رده 5) Taky Kimura (رده 3)James Yimm Lee, و Dan Inosanto(رده 3)بودند. بروس افسانه ای: بروس لی در سال 1964 در رقابت های بین المللی قهرمانی کاراته Long Beach شرکت نمود و نمایش های متعددی از مهارت خود را عرضه نمود که از جمله انجام حرکت شنا با یک دست و تنها بر روی 2 انگشت و معروفترین آنها "مشت غیر قابل توقف" بود که در مقابل قهرمان کاراته جهان Vic Moore اجرا شد. در این نمایش بروس به "ویک مور" گفت که او مشتی مستقیم به سمت صورت "مور" پرتاب خواهد کرد و "مور" باید سعی کند تا آنرا متوقف نماید و سپس چند گام به عقب برداشت و به "مور" گفت حاضری؟ و زمانی که "مور" با تکان دادن سر اعلام آمادگی نمود، بروس لی به آرامی به سمت او حرکت نمود تا در محدود موثر حمله قرار گرفت، سپس مشتی مستقیم به سمت صورت "مور" پرتاب نمود و قبل از برخورد با صورت او مشت خود را متوقف نمود و این در حالی بود که "مور" نتوانسته بود مشت بروس لی را متوقف نماید، سپس "مور" در 8 مرحله تلاش پی در پی برای متوقف نمودن ضربه مشت بروس لی ناکام ماند!!!   فیلم شناسی: بروس تا سال 1971 که بازی در اولین فیلم سینمایی خود را تجربه نمود در ایالات متحده در سریال های متعددی ایفای نقش نمود که نتوانست توفیقی در معرفی او به جهان داشته باشد، اما در هونگ کونگ و در سال 1971 او پیشنهاد قراردادی برای بازی در 2 فیلم از کارگردان افسانه ای Raymond Chow که به تهیه کنندگی او و در کمپانی فیلم سازی او یعنی Golden Harvest ساخته میشود دریافت نمود و با قبول این پیشنهاد او اولین نقش خود را در فیلم The Big Boss "رئیس بزرگ" تجربه نمود و خیلی زود یعنی در سال 1972در فیلم دوم خود Fist of Fury "مشت خشم" که در ایران با نام خشم اژدها معروف شد ایفای نقش نمود که توانست در گیشه رکورد فروش فیلم رئیس بزرگ را بشکند. سپس او مذاکرات برای بازی در فیلم جدید کمپانی Golden Harvest را به پایان رساند و بعد از آن کمپانی فیلم سازی خود را با نام Concord Productions Inc تشکیل داد. برای فیلم سوم خود Way of the Dragon "راه اژدها" بروس لی کنترل کاملی به عنوان نویسنده، کارگردان،هنرپیشه و طراح صحنه های نبرد در ساخت این فیلم داشت او که در رقابت های Long Beach با قهرمان کاراته Chuck Norris آشنا شده بود از او برای بازی در این فیلم دعوت نمود و رویارویی بروس لی با او در صحنه پایانی مبارزه در این فیلم یکی از خاطره انگیز ترین صحنه های مبارزه در تاریخ فیلم های رزمی است. بروس لی در سال 1972 بازی در چهارمین فیلم خود یعنی Game of Death "بازی مرگ"را آغاز کرد و صحنه های از آن را فیلم برداری نمودند که از آن جمله می توان به صحنه مبارزه بروس لی با ستاره بسکتبال آمریکا Kareem Abdul-Jabbar اشاره نمود، اما تولید فیلم زمانی که کمپانی برادران Warner پیشنهاد بازی در فیلم Enter the Dragon "اژدها وارد می شود" را به بروس لی داد متوقف شد، این فیلم اولین فیلم بروس لی و متاسفانه آخرین فیلم او نیز بود که به صورت همکاری بین دو کمپانی برادران Warner و Golden Harvest تولید می شد و این فیلم که او را به شهرت جهانی رساند اما تنها چند ماه پس از پایان فیلم برداری و 6 روز پس از اکران فیلم بروس لی بصورت مرموزی مرد! پس از مرگ بروس لی کارگردان فیلم " اژدها وارد می شود" با استفاده از بدل شبیه به بروس لی، آرشیو فیلم های او و خط جدید داستانی این فیلم را در سال 1979 به اکران عمومی در آورد اما زمانی که فیلم نمایش داده شد تنها 15 دقیقه از آن با بازی واقعی بروس لی همراه بود. 22 سال بعد صحنه های استفاده نشده از فیلم های بروس لی به صورت فیلمی با نام Bruce Lee: A Warrior's Journey در خصوص زندگی او ساخته شد. مرگ مرموز: در یک روز گرم در 10 می سال 1973 بروس لی درحالیکه در حال تمرین و بازی در فیلم "اژدها وارد میشود" بود دچار سر درد شده و به حالت اغماء می رود که در آن زمان علت را فعالیت و فشار بیش از حد به بدن تشخیص داده و در این رابطه به بروس هشدار داده میشود، سرانجام در سن 32 سالگی و زمانی که او در هونگ کونگ مشغول راه اندازی مجدد روند تولید فیلم "بازی مرگ" بود در روز 20 جولای 1973 ساعت 4 بعد از ظهر در حالیکه همراه با Raymond Chow به منزل همکارش و هنرپیشه تایوانی به نام Betty Ting برای دعوت از او برای بازی در یکی از صحنه های فیلم "بازی مرگ "رفته بود و پس از خروج Raymond Chow مجددا دچار همان سر درد شده و Betty Ting به او قرص مسکن همراه با آرام بخش می دهد، سپس بروس لی روی تخت خواب او مشغول استراحت میشود، در حدود ساعت 7:30 بعد از ظهر وقتی بروس لی برای شام از خواب بر نمی خیزد و تلاش Betty Ting نیز برای بیدار کردن او بی نتیجه می ماند با Raymond Chow تماس تلفنی گرفته و او سریعا خود را به بالین بروس می رساند اما تلاش او نیز فایده ای ندارد، سپس اقدام به فراخوانی یک پزشک می نمایند که او پس از معاینه دستور انتقال بروس لی را همراه با آمبولانس به بیمارستان Queen Elizabeth Hospital صادر می نماید اما قبل از اینکه آمبولانس به بیمارستان برسد بروس لی مرده بود! در معاینات به عمل آمده از جسد او هیچگونه علامات ظاهری از جراحات و غیره مشاهده نشد اما گزارش کالبد شکافی حاکی از آن بود که مغز او دچار تورم شده و حدود 13 درصد افزایش وزن داده است و علت مرگ نیز حساسیت به قرص تشخیص داده شد و این در حالی بود که افکار عمومی به راحتی این علت را پذیرا نبود زیرا که پزشکان در خون او اثرات ماریجوانا را یافت نمودند و بازار شایعات داغ تر شد تا جائیکه بعضی معتقد بودند او به وسیله شیرینی مسموم شده و عده ای نیز معتقد بودند مرگ او به وسیله مسموم کردن او با cortisone و در نتیجه حسادت مغول های ساکن هونگ کونگ بوده است. مجله Black Belt در سال 1984 نوشت که احتمالا مرگ بروس لی به دلیل واکنش به تاخیر افتاده از ضربه Dim Mak (لمس مرگ)(نقاط حساس) بوده که چند هفته قبل دریافت کرده بود، اما در 5 اوکتبر سال 2005 Raymond Chow در یک مصاحبه علت مرگ او را حساسیت بالا به مواد آرام بخش درون قرص مسکن استفاده شده اعلام نمود. همسرش Linda Emery جسد او را به شهر محل سکونتشان یعنی Seattle بازگرداند و در Lakeview Cemetery به خاک سپرد، در مراسم خاک سپاری او که در روز 31 جولای 1973 انجام شد، افرادی همچون Taky Kimura, Steve McQueen, James Coburn, Chuck Norris, George Lazenby, Dan Inosanto, Peter Chin, و برادرش Robert Lee حضور داشتند. مرگ مرموز بازمانده: بیست سال پس از مرگ عجیب و مرموز بروس لی تنها پسرش Brandon Lee که مانند او هنرپیشه بود در سن 28 سالگی و در تاریخ 31 مارس 1993 درحالیکه مشغول بازی در فلیم The Crow "کلاغ" بود در حادثه ای عجیب و سر صحنه فیلمبرداری کشته و پیکرش در کنار پدر به خاک سپرده شد. صحنه رویارویی بروس لی و جکی چان بدون اغراق بروس لی در دنیای هنرهای رزمی یک اعجوبه و دارای استعدادی ذاتی برای مبارزه کردن بود، روحیه جنگاوری و سرنترس او همواره مایه درگیری او با رقیبان کوچک و بزرگش شده بود و این از دیگر خصوصیات منحصر به فرد اوست. بسیاری از ما در سنین کودکی و در سر تا سر جهان هنوز با فیلم های زیبای او با هنرهای رزمی آشنا می شویم و علیرغم گذشت سال های زیاد هنوز فیلم های او تازگی داشته و الهام بخش بسیاری از رزمی کاران بزرگ دنیا مانند جکی چان، کریستین تریسیر، جت لی و ... می باشد تا جایی که ستاره ای مانند جکی چان تنها افتخار بازی در یک صحنه چند ثانیه ای از فیلم "اژدها وارد میشود" را در کنار بروس لی داشته که اتفاقا بروس لی خیلی سریع با شکستن گردن جکی چان کار او را یکسره می نماید، البته این موضوع از ارزشهای ذاتی جکی چان نمی کاهد بلکه موضوع این است که شروع حرکت جهشی سینمای رزمی توسط بروس لی بود و هم اوست که در دنیای هنرهای رزمی به عنوان یک استاد مسلم شناخته می شود و این یعنی در آن زمان جکی چان بیش از این در دنیای رزمی جایگاهی نداشت، به هر حال مرگ ناگهانی و مشکوک او ضایعه ای جبران ناپذیر بر پیکره دنیای هنرهای رزمی جهان وارد نمود و دوست دارانش را همواره در حسرت او باقی گذاشت.

کونگ فو و انواع سبک های آن کونگ فو چیست؟ کونگ فو هنر رزمی ست که از سرزمین کهن چین برخواسته است؛ هنری که در سرار جهان محبوبیت ویژه و خاصی دارد. یکی از دلایل محبوبیت و اصالت کونگ فو این است که کسانی که وارد دنیای کونگ فو میشوند، نه فقط در مهارت های بدنی تقویت می شوند، بلکه در کنار آن، مهارت های عرفانی و فلسفی خود را هم پرورش میدهند. در اصل در هر سبک و هر شاخه‌ و حرکت آن داری فلسفه‌ای دیرین و زیبا هست. کونگ‌فو از دو لغت (کونگ: به معنای کار، فعالیت و یا دستاورد) و (فو: به معنای انسان) تشکیل شده است و این دستاورد در هر حوزه‌ای، چه زندگی روزمره و چه فعالیت‌های ورزشی میتواند وجود داشته باشد. دستاوردی که با صرف زمان و تلاش و انرژی قابل توجهی به دست می آید. پس تمرین کونگ‌فو فقط در قالب حرکات رزمی نبوده و به هر تمرین بدنی و ذهنی در هر زمینه و مهارتی اطلاق میشود. یکی از مهمترین اصول در کونگ فو، احترام است؛ احترام به خود، احترام به دیگران (اساتید، افراد بزرگ‌تر و کوچکتر) و احترام به سایر رشته‌های ورزشی، حتی در حین مبارزه. احترام گذاشتن در فرهنگ چین به خصوص معابد شائولین، آنقدر اهمیت ویژه داشت که در معابد، بی احترامی به اساتید و همچنین غرور، بزرگ ترین خیانت بود و به هیچ وجه قابل بخشش نبود تا جایی که باعث اخراج شاگردان از معبد می شده است. همچنین در سردر یکی از اتاقهای باز سازی شده معبد این چنین نوشته شده است: “گام اول احترام است، گام دوم وفاداری.” دومین پایه این هنر، پرهیز از مبارزه بی دلیل، دفاع از حقوق ضعفا و دفاع در برابر ظلم و دفاع در برابر چیزی که نمیتوان از آن چشم‌پوشی کرد، مانند بی حرمتی به خانواده و خطوط قرمز فرد می‌باشد. سومین پایه هنرهای رزمی در واقع بخشی از احترام به خود می‌باشد، یادگیری مهارت و قدرت. یین و یانگ نماد کونگ فو دایره یین و یانگ، یا همان دایره معروف سیاه و سفید، بیانگر چرخش زندگی و یگانگی تضادها و تعادل بین آنها است و با کنار گذاشتن یکی از آنها و تمرکز بیش از حد بر دیگری نمیتوان در بلند مدت  تعادل را حفظ کرد. دایره‌ای که به ما می‌گوید، یین و یانگ (سیاه و سفید، شب و روز، سرما و‌ گرما، تابستان و زمستان) دو عنصر متضاد ولی مکمل هستند و در چرخه ابدی، این دو بدون دیگری معنایی ندارند و هر کدام در پایان خود در دیگری متبلور می‌شود. اگر سیاهی نباشد، سفیدی معنا ندارد و بدون سفیدی هم، سیاهی بی هویت است. هنر کونگ‌فو هم بر پایه سختی و نرمی بنا گذاشته شده است. در کونگ‌فو، نرمی و سختی فقط در مورد قدرت بدنی نیست، بلکه در مورد اخلاق و رفتار هم صحبت میکند. قوی باش، ولی مهربان. محکم و مقاوم باش ولی نه آنقدر که خشک و خشن و بی روح باشی و نرم و منعطف باش، ولی نه به قدری که آسیب‌پذیر باشی. اگر قدرت زیادی در اختیار داری، با لطافت و ملایمت آن را کنترل کنید. این دو قطب (یین و یانگ، سختی و نرمی) در کنار هم کونگ‌فو یا وشوو را بیان میکند و به همین دلیل است که دایره یین و یانگ را نماد این هنر قرار دادند. تفاوت کونگ فو و وشوو چیست؟ نظریات درباره متفاوت بودن یا یکی بود بین کونگ‌فو و وشوو بسیار زیاد است. بعضی از رزمی کاران، وشوو و کونگ‌فو را دو رشته رزمی متفاوت از هر نظری میدانند و تنها شباهتشان را در این میدانند که هر دو رشته متعلق به سرزمین چین میباشد. ولی در واقع کونگ‌فو و وشوو دو واژه متفاوت از مناطق شمالی و جنوبی در چین هستند که هر دو برای توصیف هنر رزمی به کار می‌روند، ولی با معانی لغوی متفاوت. تفاوت کونگ‌فو و وشوو در این است که کونگ‌فو همانطور که گفته شد، در لغت به معنای مهارت انسانی است و این مهارت میتواند در هر زمینه باشد که هنر رزمی را هم شامل میشود و این لغت بین مردم مناطق جنوبی چین همچون کانتون و هنگ‌کنگ رواج دارد. وشوو نیز کلمه‌ای است که در لغت به معنای هنر رزم است و مردم مناطق شمالی چین که زبان مندرین دارند از این لغت برای توصیف هنر رزمی خود استفاده می‌کنند. یکی دیگر از تفاوت های بین روش مبارزه این مناطق در این است که سبک‌های شمالی نیازمند بدنی نرم و انعطاف‌پذیر برای حرکت‌های سریع و ضربات پرشی و برق‌آسا به حریف هستند و سبک هایی نظیر چانگ چوان، نانچوان و باگواجانگ و تاچی جزو سبک‌های این مناطق می باشد. رشته‌های جنوبی، مهد و زادگاه سبک های سخت میباشد پس نیازمند بدنی پر عضله و نیرومند برای ضربات مرگبار به حریف می‌باشند و سبک هایی مانند وینگ چون، چویلی‌فوت، هونگ‌جیا و درنای سفید فوجیان جزو سبک‌های جنوبی کونگ‌فو می‌باشد. معنای کونگ‌فو در بین مردم چین کونگ‌فو در برخی مناطق و یا اقوام چین به معنای مرد دانا و یا عالی‌ترین شکل هرچیز گفته میشود. کونگ‌فو معمولا در دستان کسانی بوده که عموم مردم به آنان اعتماد داشتند و این افراد به دو گروه جادوگران که با نمایش و افسون اجرای حرکات زیبا و پیچیده در بین مردم امرار معاش میکردند و گروه دیگر راهبان معابد بودند که زندگی ساده‌ای داشتند و حضورشان جهت اصلاح جامعه ملموس بوده برای خدمت به مردم ستم دیده و زیر دست فعالیت میکردند. تاریخچه شکل گیری کونگ‌فو بر اساس روایت‌های اساطیری معبد شائولین، کونگ‌فوی چین در واقع به نوعی از سرزمین هندوستان، توسط یک راهب بودایی به نام بودی‌دارما که قصد داشت آیین بودا را به این سرزمین معرفی کند به چین وارد شد .او وقتی به چین آمد، به معبد شائولین رفت و متوجه شد که راهبان آنجا از لحاظ جسمانی بسیار ضعیف هستند و حتی قدرت دفاع از خود در برابر مهاجمان را هم ندارند. به همین دلیل تصمیم گرفت فنون رزمی که بر آن تسلط داشت را به آنان آموزش دهد تا بتوانند هم از لحاظ جسمانی بهبود پیدا کنند و هم قدرت دفاع از خود در برابر مهاجمان را داشته باشند و هم از لحاظ ذهنی قوی شوند. یک روایت دیگر هم وجود دارد که در آن نقل شده که بودی دارما بعد از دیدن راهبان به فکر افتاد که حرکات و فنون فیزیکی را ابداع کند تا به راهبان برای حفظ سلامتی و دفاع از خود آموزش دهد. راهبان معبد هم آموزه‌های بودی‌دارما و توانایی های خود را تا به امروز حفظ کردند و پرورش دادند و در معبد شائولین و سایر معابد، نسل به نسل منتقل کردند. سبک کونگ‌فوی شائولین، معروف‌ترین سبک شناخته شده در چین و دنیای هنرهای رزمی میباشد. سبک های کونگ فو سبکهای مختلف کونگ فو را می‌‌توان به طور گسترده به دو دسته‌‌ی درونی و بیرونی دسته بندی نمود. همانطور که در بالا هم ذکر شد شاخه‌ی اصلی و در واقع پایه هنرهای رزمی چین، از معبد شائولین سر چشمه گرفته که در آن مانند یک مدرسه شبانه روزی هنرجویان (دختر و پسر) آموزش‌های فلسفی و روحانی (چی کونگ یا همان سبک درونی) را در کنار مهارتهای سنگین و قدرتی، پشت‌سر می‌گذاشتند (سبک بیرونی). کونگ فو دارای تعداد زیادی سبک اصلی و فرعی است. سبک های اصلی سبک هایی هستند که شناخته شده تر هستند و سبک های فرعی هم  به سبک هایی گفته میشوند که بیشتر ممکن است در روستاها و شهرهای کوچک به کار گرفته شوند و نمیتوان همه آنان را در یک مقاله نام برد و در مورد همه آنها توضیحات کامل داد. ولی میتوانیم شما را با چند سبک شاخص آن آشنا کنیم. کونگ‌فوی شائولین همانطور که از نامش پیداست، این سبک از دل معبد شائولین نشات گرفته و در واقع سبک مادر کونگ فوی چین به حساب می آید و سایر سبک ها، همه از دل این سبک پدیدار شدند. کونگ‌فوی شائولین تنها کونگ فویی است که بر اساس حرکات حیوانات طراحی شده و به نوعی تلفیقی از کونگ فو و بوکس هستند که خود بودی‌دارما این سبک را ابداع کرده است. در روایتی هم نقل شده که یکی از راهبان معبد شائولین بنام تی سو در رواج و نشر این سبک نقش بسزایی داشته است. سبک های اژدها، میمون، ببر، درنا، مار و مانتیس (آخوندک) نام های شاخص و معروفی هستند که همانطور که از نامشان مشخص است، از حیوانات الهام گرفته شدند و جزیی از این سبک تلفیقی شمرده میشوند که اغلب رشته‌های کونگ‌فو که در زیر هم به آنها اشاره شده، قدرت انگشتان و سرپنجه‌ها و بسیاری از تکنیک های دیگر خود در مبارزه را از حرکات این جانوران بهره می برند. این سبک ها نامشان به گوش بسیاری از افراد آشناست. وینگ چون از جمله قوی ترین و پرکاربرد ترین سبک های کونگ فو، وینگ چون چوان نام دارد. این سبک در اوایل دهه ۱۷۰۰ در معبد شائولین نشات گرفت و اساتیدی نظیر  ایپ من این سبک را فرا گرفته و گسترش دادند. پایه و اساس وینگ چون تکنیک ساده است. درواقع در این سبک هرچقدر حرکات ساده تر و فاقد پیچیدگی باشند قوی تر و موثر تر هستند. تای چی تاریخچه این سبک به چیزی حدود چند صد سال پیش برمیگردد. اما با این حال این سبک در شه ها و مناطق مختلفی از چین آموزش داده میشود. این سبک ترکیبی از هنرهای رزمی مختلف بوده که شامل تئوری سنتی یین و یانگ و بسیاری از نظریات دیگر است. کونگ فوکارهایی که به سبک تای چی چوان کار میکنند از حرکات بسیار ساده و آرام به منظور افزایش قدرت ذهنی و تعادلی استفاده میکنند. باگواژانگ این سبک در اوایل قرن ۱۹ میلادی فردی به نام دونگ های چون کونگ فوی باگواژانگ را معرفی کرد. این روش جز سبک های باطنی و ملایم در کونگ فو بوده که در آن میتوان به تعادل ذهن و حرکات جسمی به طور همزمان دست یافت. این  سبک عموما بر پایه حرکات بسیار آهسته و روان بوده و بسیار قدرتمند است. زینگ یی از جمله قدیمی ترین سبک های کونگ فو میتوان به زینگ یی چوان اشاره کرد. این سبک و سبک هایی چون تای چی و باگواژانگ جز سبک های بسیار قدیمی کونگ فو محسوب میشوند. چیزی که در این سبک بسیار حائز اهمیت است قدرت های درونی رزمی کار است. در این روش از تکنیک هایی استفاده میشود که بسیار پر تحرک بوده و کاملا تهاجمی هستند. نکته جالبی که در این سبک پیاده سازی میشود آن است که امکان یادگیری مهارت های مبارزه ای غیر قابل پیش بینی وجود دارد. چوی لی فوت در سال ۱۸۳۰ یک سبک کونگ فوی دیگر با نام چوی لی فوت توسط فردی به نام چن هنگ به وجود آمد. در این روش برای خلاف سایر سبک ها تمرکز اصلی روی آرامش و قدرت باطنی است. این در حالیست که اکثر سبک ها به افزایش قدرت جسمی و نیروی عضلانی تاکید دارند. در چوی لی فوت قدرت جسمانی و قدرت عضلانی با یکدیگر ترکیب شده و فردی قدرتمند را میسازد. باجی چوان هفتمین سبک از انواع کونگ فو به باجی چوان برمیگردد. این سبک برای اولین بار در استان هی بی از چین برخاست. در این روش برخلاف سبک تای چای از تکنیک های کوتاه و قوی و انفجاری استفاده میشود. جالب است بدانید این سبک از کونگ فوی قدری به آموزش های نظامی مرتبط است. به طوری که سبک باجی چوان از علایق سیاستمدارن و محافظان بوده و آن را فرامیگیرند. نان چوان نان چوان یکی دیگر از انواع کونگ فو است که به صورت ترکیبی از بوکس شائولین جنوبی با سایر تکنیک های ورزشی بوکس است. درواقع میتوان گفت از ترکیب بوکس شائولین و تکنیک های بوکسی نظیر هونگ گار، موک گار و لی فوت میتوان به سبک نان چوان رسید. این سبک بر پایه حرکات ساده و کوتاه دست و پا بوده و باعث افزایش قدرت تمرکز نیز میشود. چانگ چوان چانگ چوان ترکیبی از هنر های رزمی چینی بوده که تمرکز اصلی آن بر ضربات طولانی است. در این سیک تکنیک های بسیار موثر و کارآمدی آموزش داده میشود به طوری که میتوان نمونه آن را در مسابقات هنرهای رزمی مختلف مشاهده کرد.

انواع ورزش های رزمی از گذشته تا به امروز ورزش های رزمی که بیشتر افراد آن را به نام هنرهای رزمی می شناسند، مجموعه ای از فنون و تکنیک های مبارزه ای سنت باستانی است که به صورت تن به تن انجام می شود. در ورزش های رزمی سلامتی بدن و آمادگی جسمانی و رشد ذهنی و معنوی در نظر گرفته می شود. این رشته های ورزشی که به سه صورت با سلاح، بدون سلاح و مجموعه ای از هر دو انجام می شود نیاز به لوازم ورزشی مناسب دارند. ورزش های رزمی به علت اینکه از ورزش های باستانی و مبارزات کشورهای مختلف گرفته شده است، ادای احترام و رسیدن به فضایل اخلاقی در هر رشته از اهمیت بسیار بالایی برخوردار می باشد. در ابتدای قرن بیست ویک رشته ای ترکیبی به نام ورزش های ترکیبی یا ام ام ای با ترکیب فنون رشته های مختلف رزمی اهمیت خاصی پیدا کرده است. به همین دلیل نیاز پیدا کردیم که در ادامه به شرح انواع ورزش های رزمی بپردازیم. ا فارسی زبان ها سابقه ای طولانی در ورزش های رزمی دارند، در سال 1360 در یکی از روستای بهبهان نیز سینی منقوش به تاریخ ورزش های رزمی ایرانیان باستان با قدمت 5000 سال به دست آمده است. رزم جویان فارسی زبان آشایی کامل به فنون رزمی و سلاح های سرد داشتند. در سال 1378 برادران منوچهری ورزش او اسپرت را که دارای 11 رشته مسابقاتی است را پایه گذاری کردند و با گذشت زمان و تلاش های بی وقفه، آنها توانستند ای نورزش را در سطح ملی و بین الملی اجرا کنند. ایکیدو این ورزش مدرن توسط شخصی به نام موریهه اوشیبا؛ استاد بزرگ ژاپنی در قرت بیست پایه گذاری شد. هدف اصلی این ورزش، دفاع بدون آسیب زدن به حریف مقابل بود. این ورزش که تاکید بر حرکات و جنبش های داینامیک داشته و با استفاده از انرژی حریف مقابل و تشخیص به موقع حرکات، کنترل او را بدست آورده و با بازگرداندن نیروی حریف، مفصل های او را قفل می کند. کاراته کاراته یکی از مهم ترین ورزش های رزمی می باشد. ورزش کاراته مانند سایر ورزش های رزمی، مسابقات بین المللی دارد. این مسابقات که زیر نظر فدراسیون جهانی کاراته انجام می شود. این گونه می توان گفت که دلیل اصلی که کاراته در میان همه ورزش های رزمی به یک رشته ورزشی تبدیل شده است، قابل فهم بودن قوانین بازی آن است. رده بندی کمربند ورزش کاراته از سفید تا مشکی می باشد. سفید/ زرد/ نارنجی/ سبز/ آبی/ بنفش/ قهوه ای/ مشکی  ووشو زمانی که اسمی از ورزش های رزمی به میان می آید، ورزش ووشو یکی از اصلی ترین و مهم ترین رشته های رزمی است که باید از آن نام برد. ووشو یا کونگ فو چینی بیشتر از 300 سبک و زیر شاخه دارد که فقط تعداد کمی از آنها دارای مسابقات رسمی هستند. از آن جایی که این ورزش نیز به رسمیت شناخته شده است، لوازم ووشو نیز در دسترس مصرف کنندگان در تمامی کشور ها قرار گرفته است. سبک های ووشو: چانگ چوان/ نان چوان/ تای چی چوان برای شروع به ورزش ووشو لازم است ابتدا لباس وشوو را تهیه کنید و بعد از آن در باشگاه ورزشی منتخب خود اقدام به ثبت نام نمایید. جودو یکی دیگر از ورزش های رزمی جودو می باشد. این ورزش یکی از ورزش های قدیمی در کشور ژاپن است که بر روی تشک های مخصوصی به نام تشک جودو انجام می شود. نکته قابل توجه که باید بدانید این است که این ورزش جزء اولین ورزش رزمی است که وارد بازی های المپیک شده و در هر دوره طرفداران زیادی به آن افزوده می شود. یه طوری که به این ورزش لقب هنر المپیک را داده اند. در المپیک 2000 سیدنی ورزش جودو به عنوان دومین ورزش سخت جهان و ورزش جنجالی المپیک را به نام خود ثبت کرده است. سبک های جودو: جودو المپیکی/ جودو آمریکایی/ جودو روسی بوکس بوکس یکی از ورزش های مدرن در تمام دنیا می باشد که افراد زیادی از پیر و جوان در آن فعالیت می کنند. این رشته ورزشی رزمی رشته ای می باشد که تکنیک ها، استایل های خاص خود را دارد و از ورزش دیگری تقلید نمی کند. از این رو می توان گفت هر فردی با داشتن علاقه و اراده می تواند با استفاده از لوازم بوکس به یک بوکسور حرفه ای تبدیل شود چون بوکس دخترانه و پسرانه برای هر فردی وجود دارد. به عبارتی دقیق تر بوکس جز ورزش های مدرن دنیا محسوب می شود و در ورزش بوکس از تمرین های موجود در هنرهای رزمی نیز استفاده می شود.   کیک بوکس یکی دیگر از ورزش های رزمی که محبوبیت بالایی دارد کیک بوکس می باشد. این ورزش مخلوطی از انواع ورزش های رزمی است که از رشته کاراته، موی تای و بوکس تشکیل شده است. این ورزش اولین بار در حدود 40 سال قبل معرفی شد و همچون سایر رشته های رزمی رتبه بندی آن به صورت کمربند می باشد و مبارزات این رشته ورزشی معمولا با دستکش بوکس صورت می گیرد. موی تای موی تای جزء ورزش های رزمی سبک آزاد و خشن به حساب می آید. این ورزش یکی از سخت ترین و خشن ترین ورزش های دنیاست که به معنی مشت زنی تایلندی است. نام دیگر این ورزش تای بوکس می باشد. مسابقات رشته رزمی موی تای به صورت فول کنتاکت و روی رینگ انجام می شود. کشتی یکی از بهترین و جذاب ترین رشته های ورزشی در سر تا سر دنیا کشتی می باشد که افراد زیادی حتی خانم ها در آن فعالیت می کنند. کمی قبل تر فعالیت بانوان در این رشته ورزشی امکان نداشت و دلیل آن این بود که این رشته ورزشی یک رشته خشن می باشد که برای خانم ها مناسب نیست اما امروزه خانم ها در کنار آقایان در این رشته ورزشی فعالیت می کنند. البته توصیه می شود از سنین جوانانی و نوجوانی با خرید لباس کشتی به سراغ این رشته ورزشی بروید چون بدن در این سن عاری از چربی است و انعطاف پذیری بالا می باشد. شمشیر زنی ورزش شمشیربازی که قدمتی طولانی دارد، به صورت دو نفره برای آقایان و بانوان انجام می شود. مسابقات شمشیربازی، هم بصورت انفرادی و هم بصورت تیمی صورت می گیرد. شمشیربازها در موقع مسابقه می بایست لباس های مخصوصی بپوشند و از دستکش، لباسی مخصوص و یک ماسک با تور فلزی استفاده نمایند تا صورت و بدن از ضربه های احتمالی حریف محفوظ بماند.به لباس شمشیربازها یک کابل سیم متصل است، این سیم به دستگاه مخصوصی ارتباط پیدا می کند که می تواند ضربه های وارد را ضبط و محاسبه کند.  

تمرینات مستقیم با استادان حرفه‌ای ورزش های رزمی بدون اغراق می‌توان گفت اگر تنها یک جا، صرف هزینه برای کلاس‌های خصوصی ارزش داشته باشد، آن آموزش خصوصی ورزش های رزمی است. زیرا قرار است مهارت‌هایی را یاد بگیرید که امنیت شما را در جامعه تضمین می‌کند.   دفاع از خود یکی از هنر های رزمی پر طرفدار دفاع شخصی از جمله هنرهای رزمی پرطرفداری است که خصوصاً در جهان امروز نیاز آن بیشتر احساس می‌شود. تفاوت ندارد چه سنی دارید، همه افراد ممکن است در موقعیت‌هایی قرار بگیرند که به منزله مرگ و زندگی آن‌ها باشد یا لااقل خطری جدی برای سلامتی آنان محسوب شود. گاهی حتی کودکان نیز از این خطر دور نیستند و از آن جایی که توان بدنی و تجربه کمتری نسبت به بزرگسالان دارند اتفاقاً بیشتر در معرض بحران هستند. در چنین شرایطی شرکت دردوره‌های آموزش دفاع شخصی می‌تواند یک برگ برنده باشد. در ادامه همراه ما بمانید تا درباره این برگ برنده بزرگ بیشتر بدانیم.      هنر دفاع از خود چه توانمندی‌هایی به شما می‌دهد؟ اولین سؤال این است که اصلاً شرکت در کلاس خصوصی دفاع شخصی چه مزیتی برای افراد دارد؟ به عبارتی دیگر شما با شرکت در این دوره‌ها چه مهارت‌هایی کسب می‌کنید؟ چند هنر رزمی را در قالب یک کلاس می‌آموزید دفاع شخصی مجموعه‌ای از چند هنر رزمی متفاوت است. تکنیک‌هایی که در دوره‌های آموزش دفاع شخصی می‌آ‌موزید از رشته‌های مختلف مانند جوجیتسو، کیک بوکسینگ و ... تشکیل می‌شوند. به این ترتیب شما با یاد گرفتن دفاع شخصی ترکیبی از هنرهای رزمی گوناگون را فرا می‌گیرید. به آمادگی جسمانی و تناسب اندام دست پیدا می‌کنید بدون شک تمرینات دفاع شخصی به شما کمک می‌کنند از نظر جسمانی به آمادگی و تناسب اندام بهتری برسید. خصوصاً نظارت مستقیم مربی روی تمرینات شما باعث می‌شود در مدتی کوتاه نتیجه دلخواه خود را به دست آورید.    در کلاس خصوصی دفاع شخصی، خودباوری را در خود تقویت می‌کنید کلاس‌های آموزش خصوصی دفاع شخصی تنها فنون رزمی را به شما نمی‌آموزند. بلکه به شما یاد می‌دهند چطور به روح خود، ذهن قوی و توانمندی‌هایتان اعتماد و باور عمیق داشته باشید. در این صورت اگر در موقعیتی پیچیده و خطرناک قرار بگیرید این خودباوری و اعتماد به نفس به کمک شما می‌آید تا راهکاری برای حل مسئله پیدا کنید. می‌توانید ترس‌ها و استرس‌هایتان را مدیریت کنید شکی نیست اولین واکنش طبیعی شما نسبت به خطر، ترس و استرس است. آموزش خصوصی دفاع شخصی ثابت می‌کند این ترس حتی می‌تواند کمک کننده باشد. اما به این شرط که بدانید چطور از آن استفاده کنید. در غیر اینصورت ترس و استرس مانند یک طناب محکم به دست و پای شما می‌پیچد و اجازه نمی‌دهد حتی یک قدم به سمت رها شدن از خطر بردارید. داشتن تسلط بر خود و کنترل استرس از جمله نتایج مثبتی است که دوره‌های دفاع شخص به همراه دارند.      آنچه در کلاس‌های آموزش خصوصی دفاع شخصی یاد می‌گیرید در کلاس خصوصی دفاع شخصی سرفصل‌های مختلفی به شما آموزش داده می‌شود و مربی در تمام مراحل به طور مستقیم ناظر بر تمرینات شما خواهد بود. از جمله تکنیک‌ها و مواردی که در این کلاس‌ها می‌آموزید عبارتند از: اصول و تکنیک‌های فرار در این دوره‌ها تکنیک‌های فرار به شما آموزش داده می‌شوند تا در مواجهه با شرایط پرخطر ابتدا سعی در رها کردن خود داشته باشید. گلاویز شدن با مهاجم و درگیری تن به تن همیشه آخرین گزینه محسوب می‌شود. در کلاس خصوصی دفاع شخصی به شما یاد داده می‌شود چطور با پرت کردن حواس مهاجم، کمک خواستن از دیگران یا با استفاده از فنون رزمی، موقعیتی برای فرار ایجاد کرده و خود را رها کنید.     فنون رزمی کاربردی مربی به شما فنونی را می‌آموزد که به کمک آن‌ها می‌توانید خود را از خطر دور کنید. لازم نیست حتماً یک رزمی کار حرفه‌ای باشید تا بتوانید از این فنون استفاده کنید. آموزش خصوصی دفاع شخصی، آمادگی جسمانی خوب و آشنایی با چند تکنیک کاربردی و ساده را در پی دارد. به کمک این دو مورد می‌توانید در برخورد با افراد مهاجم، بدون این که دست و پای خود را گم کنید، از سلامتی‌تان محافظت نمایید. چند تکنیک ساده رزمی که در کلاس خصوصی دفاع شخصی می‌آموزید چند مورد از تکنیک‌هایی که در بخش قبل درباره آن‌ها صحبت شد عبارتند از: از دست یا آرنج خود کمک بگیرید استخوان آرنج یکی از سخت‌ترین بخش‌های بدن است. به همین دلیل یک ضربه محکم آرنج به گردن مهاجم می‌تواند او را برای لحظاتی از پا بیندازد. در کلاس خصوصی دفاع شخصی استفاده صحیح و کاربردی از این ضربه به شما نشان داده می‌شود. به کشاله ران مهاجم ضربه بزنید اگر مزاحمت توسط یک مرد برای شما ایجاد شده است می‌توانید از زانوی خود برای ضربه زدن به کشاله ران کمک بگیرید. به این ترتیب مزاحم برای لحظاتی کنترل خود را از دست می‌دهد و شما می‌توانید فرار کنید.    صورت و فک مهاجم را نشانه بگیرید ضربه‌ای محکم به فک یا زیر گلوی مهاجم نیز می‌تواند کمک کننده باشد. البته مهم است از قبل این حرکات را بارها و بارها تمرین کرده باشید تا در شرایط واقعی بتوانید از آن استفاده کنید. این تمرین‌ها در کلاس‌های خصوصی تحت نظارت مربی انجام می‌شوند. چه افرادی می‌توانند در دوره‌های آموزش خصوصی دفاع شخصی شرکت کنند؟ دوره‌های دفاع شخصی در سطوح مختلف از مبتدی تا پیشرفته ارائه می‌شوند. پس حتی اگر هیچ مهارت اولیه‌ای در زمینه هنرهای رزمی ندارید، باز هم جای نگرانی نیست. زیرا می‌توانید با کمک گرفتن از یک مربی خصوصی، از سطح مبتدی آموزش‌های خود را آغاز نمایید و با سرعت بسیار خوبی پیشرفت کنید. هر چند شاید هزینه کلاس خصوصی دفاع شخصی بیشتر از دوره‌های عمومی یا پکیج‌های آنلاین باشد. اما برای شمایی که وقت اندکی دارید و دوست دارید سریعاً پیشرفت کنید و یا اگر می‌خواهید تحت نظارت کامل و مستقیم استادی حرفه‌ای آموزش ببینید، کلاس‌های خصوصی بهترین گزینه خواهند بود.

آموزش ورزش های رزمی در خانه به لطف فضای مجازی و تکنولوژی‌های جدید، این روزها دریافت اطلاعات و حتی کسب مهارت‌ها بسیار آسان‌تر از قبل شده است. بطوری که می‌توانید با شرکت در یک دوره آموزش دفاع شخصی در خانه، به راحتی بخش بزرگی از مهارت‌های لازم هنگام مواجهه با مزاحمان را به دست آورید. اما آیا کیفیت آموزش در خانه با آموزش حضوری یکسان است؟ چه کسانی افراد مناسبی برای دریافت غیرحضوری این نوع آموزش به حساب می‌آیند و اصلاً در خانه چه مهارت‌هایی را می‌توان در حوزه دفاع شخصی آموخت؟ این‌ها سؤالاتی هستند که قرار است در ادامه این مطلب به آن‌ها پاسخ دهیم.     لزوم آموختن ورزش رزمی در دنیای امروز موضوع اصلی، آموزش دفاع شخصی در خانه یا آموزشگاه نیست. در واقع آنچه بیشتر اهمیت دارد، لزوم آموختن این هنر رزمی برای مراقبت از خود در شرایط بحرانی است. از دیرباز اولین دغدغه انسان‌ها، حتی انسان‌های نخستین، زنده ماندن بوده است. این دغدغه تا به امروز هم ادامه دارد و به همین دلیل امنیت نیازی است که هیچگاه نادیده گرفته نمی‌شود. دفاع شخصی با ارائه تکنیک‌ها و روش‌هایی برای فرار در موقعیت‌های سخت، درگیری در موقعیت‌های خطرناک و کنترل روان کمک می‌کند تا افراد در مواجهه با خطر بتوانند از سلامتی و جان خود دفاع کنند. آموزش دفاع شخصی در منزل نیز راهی است برای استفاده حداکثری از این آموزه‌ها تا همه افراد جامعه شانس یادگیری این هنر رزمی کارآمد را داشته باشند.     بیشتر بدانید: کدام ورزش رزمی بهتر است؟   آموزش ورزش رزمی در خانه برای چه افرادی مناسب است؟ اگر در هر یک از گروه‌های زیر قرار می‌گیرید، احتمالاً آموزش حرکات دفاع شخصی در خانه برای شما بهترین گزینه خواهد بود. اگر زمان کافی در اختیار ندارید اغلب افراد امروزه با درگیری‌ها و دغدغه‌های روزانه بسیاری مواجه هستند و زمان کمی برای پرداختن به کلاس‌های آموزشی دارند. خصوصاً در شهرهای بزرگ زمانی که برای رفت و آمد به آموزشگاه صرف می‌شود ممکن است بیش از زمان کلاس باشد. به این ترتیب بسیاری از افراد به دلیل کمبود وقت قید شرکت در دوره‌های آموزشی را می‌زنند. آموزش دفاع شخصی در خانه برای این دسته از افراد بهترین گزینه است. زیرا اولاً زمان رفت و آمد به صفر می‌رسد و دوماً می‌توانند تایم تمرین و آموزش منعطف‌تری داشته باشند. پس اگر فکر می‌کنید زمان کافی برای شرکت در کلاس‌های دفاع شخصی را ندارید می‌توانید از همین امروز تمرینات خود را در خانه آغاز کنید.    بیشتر بدانید: تمرینات مستقیم با استادان حرفه‌ای ورزش های رزمی   اگر رفت و آمد بیرون از خانه برای شما دشوار است این شرایط خصوصاً برای مادرهایی که فرزند کوچکی دارند، کاملاً آشنا است. آموزش دفاع شخصی در خانه برای کسانی که به هر دلیلی از جمله داشتن کودک خردسال یا دور بودن آموزشگاه به محل زندگی، امکان رفت و آمد  را ندارند بهترین گزینه است. با این حساب اگر شما نیز یک مادر پرمشغله هستید می‌توانید آموزش دفاع شخصی بانوان در خانه را امتحان کنید  اگر با محدودیت مالی مواجه هستید اگر در حال حاضر بودجه کافی برای شرکت در دوره‌های دفاع شخصی را در اختیار ندارید می‌توانید از خانه نیز یادگیری و تمرین را شروع کنید. کافیست انگیزه کافی داشته باشید و زمان و انرژی خوبی برای تمرینات خود صرف نمایید.   آموزش ورزش رزمی در خانه با فنونی ساده اگر انتخاب شما این است که دفاع شخصی را بدون مربی و در خانه بیاموزید، این نکات و آموزه‌ها به شما کمک خواهند کرد: تمرینات بدنی داشته باشید تا قوی بمانید چه برای فرار کردن از دست مهاجم و چه برای درگیری با او و انجام حرکات و تکنیک‌ها، نیاز به بدنی قوی دارید. پس سعی کنید با انجام تمریناتی ساده در خانه، آمادگی بدنی خود را حفظ نمایید. تقویت مچ دست با یک فنر مخصوص تقویت مچ، انجام حرکات روزانه شنا برای تقویت بازو، کار کردن روی ضربات پا و دست به کمک یک کیسه بوکس، از جمله تمریناتی هستند که به کار شما خواهند آمد.   آموزش ورزش رزمی در خانه با یادگیری اصول فرار بله درست خوانده‌اید! در جریان آموزش دفاع شخصی در منزل، ابتدا باید اصول فرار کردن را بیاموزید. در مواجهه با یک فرد عصبی و مهاجمی که نمی‌دانید با چه هدفی برای شما مزاحمت ایجاد کرده است، بهترین و اولین راه این است که به نحوی خود را بدون درگیری از موقعیت خلاص کنید. فریاد بکشید و از دیگران کمک بخواهید، حواس مهاجم را پرت کنید و ... در هر صورت باید تمام راه‌ها را برای فرار کردن امتحان کنید.    بیشتر بدانید: آیا انجام ورزش رزمی خطرناک است؟ این تکنیک‌های ساده را به خاطر بسپارید شما با آموزش دفاع شخصی در خانه نمی‌توانید در هنرهای رزمی به یک فرد حرفه‌ای تبدیل شوید. اما می‌توانید تکنیک‌ها و فنون اولیه را که در مواقع خطر به کمک شما می‌آیند یاد بگیرید. ضربه به ساق پای مهاجم، فرو کردن انگشتان در چشم‌های او، ضربه به کشاله ران، ضربه با آرنج یا دست به گردن مهاجم و ... از جمله حرکاتی هستند که فرد مقابل را برای لحظاتی از پا می‌اندازند تا شما بتوانید فرار کنید.   آیا آموزش ورزش دفاع شخصی در خانه به اندازه آموزشگاه مثمر ثمر است؟ واقعیت این است که هر چند یادگیری دفاع شخصی در خانه بهتر از یاد نگرفتن آن است، اما نباید توقع داشته باشید کیفیت آموزش دفاع شخصی در خانه، بدون مربی به اندازه آموزش در آموزشگاه و زیر نظر مربی باشد. در باشگاه مربی تمام حرکات شما را زیر نظر دارد و اصلاح می‌کند. به این ترتیب امکان یادگیری اشتباه وجود ندارد، احتمالی که در آموزش‌های خانگی و بدون مربی زیاد است. اما اگر در خانه و به صورت آنلاین، زیر نظر مربی دفاع شخصی را می‌آموزید، یک قدم جلوتر هستید. آموزش دفاع شخصی در خانه برای کودکان آموزش برخی اصول دفاع شخصی کودکان، خصوصاً زمانی که کم کم حضور آن‌ها در اجتماع بیشتر می‌شود، بدون شک الزامی است. می‌توانید برخی از این اصول را در خانه و البته با راهنمایی مربی به کودک خود بیاموزید. به این ترتیب تا حدی مطمئن خواهید بود که فرزندتان بدون حضور شما نیز می‌تواند از خود دفاع کند. پیشنهاد می‌کنیم اگر دغدغه سلامتی و امنیت خود یا اعضای خانواده خود را دارید با یک مربی کارکشته دفاع شخصی در این زمینه صحبت کنید تا بهترین روش آموزش را چه در خانه و چه در آموزشگاه به شما پیشنهاد دهد.

رتبه در هنرهای رزمی چیست؟ رتبه در هنرهای رزمی به بررسی اهمیت و نقش سیستم رتبه‌بندی در هنرهای رزمی می پردازد. این مقاله سعی دارد تا مفهوم رتبه‌بندی در هنرهای رزمی را به عنوان یک ابزار مهم برای توسعه فردی و اجتماعی در این حوزه مورد بررسی قرار دهد.    بیشتر بدانید: کدام ورزش رزمی بهتر است؟   منظور از رتبه در هنرهای رزمی چیست؟ رتبه در هنرهای رزمی نمادی است از سطح توانمندی و تعهد یک فرد در این حوزه. این سیستم اغلب با استفاده از نشان‌ها، رنگ‌ها یا دیگر نمادها برای نمایش سطوح مختلف مهارت و تجربه فرد در هنرهای رزمی ایجاد می‌شود. هر رتبه ممکن است نمایانگر یک سطح مشخص از مهارت فیزیکی، تکنیکی و حتی اخلاقی باشد که فرد در طول زمان با تمرین و پیشرفت خود به دست می‌آورد. این سیستم رتبه‌بندی عمدتاً در هنرهای رزمی سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما برخی از سیستم‌های مدرن نیز از این ایده بهره می‌برند. هر رتبه و عنوان در هنرهای رزمی، نقش و مسئولیتی خاص دارد و افراد را به سمت یادگیری، ارتقاء و بهبود مهارت‌های فردی هدایت می‌کند. با عبور از مراحل رتبه‌بندی، هر کسی فراتر از تکنیک‌ها و حرکات فیزیکی، به دنبال یادگیری اصول عمیق تر، ترویج اخلاقی و تقویت روحیه انسانی است.   تاریخچه شکل گیری رتبه در هنرهای رزمی سیستم‌های هنرهای رزمی باستانی هیچ سیستم رتبه‌بندی برای کمربند یا رتبه در هنرهای رزمی نداشتند. این یک خلاقیت مدرن است که توسط بنیانگذار جودو یعنی پروفسور کانو جیگورو (1860 - 1938) ابداع شده است. هنرجویان رزمی سال‌ها تمرین می‌کرد تا زمانی که معلم‌شان آن‌ها را آماده بداند. سپس به جای آزمون‌های دوره‌ای رتبه‌بندی هنرهای رزمی، نوعی مجوز صادر می‌شد. در اوایل دهه 1900، در طول سال های شکل گیری جودوی مدرن، پروفسور جیگورو نیاز به رویکردی آکادمیک تر برای آموزش هنرهای رزمی را احساس کرد. و اینگونه بود که رتبه در هنرهای رزمی شکل گرفت: رتبه های تازه کار (Novice): در این سطح، تمرکز بر الگوهای حرکتی، مهارت های آگاهی و دانش تکنیک های پایه است. آن را به عنوان یادگیری حروف الفبا در حین یادگیری یک زبان جدید در نظر بگیرید. رتبه های مبتدی (Beginner): فردی که موفق به کسب صلاحیت شناختی مبانی و تکمیل الگوهای حرکتی می شود. این افراد معمولاً رده های کمربند سفید، زرد یا نارنجی هستند. رتبه های متوسط (Intermediate): یادگیری همه مجموعه مهارت های اساسی. در این سطح، هنرجوی رزمی مثل یک دانش آموز یاد می گیرد که "حروف" را کنار هم قرار دهد تا "کلمات" را تشکیل دهد. رتبه های پیشرفته (Advanced): هنرجو در رده های پیشرفته به تدریج در حال یادگیری ایجاد "عبارات" است. تمرکز در این سطح در به دست آوردن شایستگی آگاهانه در کاربردهای تکنیک های مبارزه است.    بیشتر بدانید: آموزش دفاع شخصی   سیستم های رتبه‌بندی کمربند در هنرهای رزمی سیستم‌های رتبه‌بندی کمربند در هنرهای رزمی یکی از ویژگی‌های مهم و شناخته‌شده در این زمینه می‌باشد. این سیستم‌ها برای نمایش سطوح مختلف مهارت، تجربه و تعهد اعضای یک سبک یا مکتب هنری استفاده می‌شوند. در زیر، به برخی از معروفترین سیستم‌های رتبه‌بندی کمربند در هنرهای رزمی اشاره می‌شود: سیستم کیوپو (Kyū/Dan): این سیستم، که اصلی‌ترین سیستم رتبه‌بندی در هنرهای رزمی ژاپنی مانند کاراته و جودو است، از عبارت‌های ژاپنی "کیو" و "دان" استفاده می‌کند. اعضا با شروع از کیو یا مرحله مبتدی شروع به پیشرفت می‌کنند و به مرور زمان به سطوح دان یا مربی پیشرفت می‌کنند. سیستم رتبه‌بندی بلت یا کمربند (Belt System): در بسیاری از هنرهای رزمی مثل جوجیتسو، کمربندها با رنگ‌های مختلف نمایانگر رتبه فرد می‌باشند. این سیستم علاوه بر نشان دادن سطح رتبه، می‌تواند نشان‌دهنده تخصص در حوزه‌های خاص نیز باشد. کمربند سیاه (Black Belt): کمربند سیاه به عنوان نمادی از تخصص، تسلط و تجربه بالا در هنرهای رزمی مطرح است. در این سیستم، فرد با پیشرفت در رتبه‌های کمربندی به سمت رتبه سیاه حرکت می‌کند. این رتبه گاهی به چند مرحله تقسیم می‌شود، که هر مرحله نمایانگر سطح مهارت و دانش بیشتری است. رتبه مستر (Master Level): پس از رسیدن به کمربند سیاه، برخی از هنرجویان ممکن است به عنوان "مستر" شناخته شوند. این مرحله نمایانگر تسلط عالی، تعهد به آموزش و همچنین ارتقاء دانش و مهارت ها در سبک خود است. رتبه گرندمستر (Grandmaster): استاد بزرگ نمایانگر یک سطح بسیار بالا از تجربه، مهارت و تاثیرگذاری در هنرهای رزمی است. این افراد به عنوان رهبران اصلی و اساتید بزرگ در سبک خود محسوب می‌شوند. رسیدن به این مرتبه نیاز به تسلط فنی دارد.    بیشتر بدانید: اپلیکیشن آموزش دفاع شخصی   انواع درجه بندی یا رتبه در هنرهای رزمی درجه‌بندی یا رتبه در هنرهای رزمی شامل انواع مختلفی است که هر کدام نقش و مسئولیت خاصی در جامعه هنرهای رزمی دارند. در زیر به توضیح انواع مختلف این درجه‌بندی‌ها اشاره شده است: سمپای (Sempai  یا Senpai): شاگردان اول دارای کمربند سیاه دان یک و دو شی‌دوین  (Shidoin): مربی یا مدرس مسئول آموزش دانشجویان کمربند‌های پایین‌تر سن‌سی (Sensei): استاد یا مربی باتجربه جایگزین مربی اصلی برای دان سه یا چهار و حتی دان یک یودان‌شا (Yudansha): مرشدان و متخصصان دارای کمربند سیاه يودان ‌شاکی (Yudan shakai): کمیته یا انجمنی از افراد دارای کمربند سیاه شی‌هان (Shihan): عنوان افتخاری برای مربی یا استاد باتجربه در هنرهای رزمی برای دان 5 و بالاتر جون شی‌هان (Jun Shihan): عنوانی برای مربیانی با تجربه بیشتر از شی‌هان برای دان 6 سی ‌شی‌هان (Sei Shihan): عنوانی برای استادان سن بالایِ بسیار ماهر و با تجربه در یک سبک رزمی شي‌هان ‌دای (Shihan dai): دستیار یا معاون شی‌هان با تجربه و مهارت بالا سایکو کومون (Saiko Komon): عنوانی برای افراد دستیار یا مشاور برجسته شوسی‌کی شی‌هان  (Shoseki Shihan): عنوانی برای یک شی‌هان ارشد سایکو شی‌هان (Saiko Shihan): عنوانی برای یک شی‌هان و استاد برجسته سوشو (Soshu): عنوانی برای رهبر برجسته یا بنیانگذار یک سبک رزمی یا سازمان مرتبط كاي‌چو (Kaicho): عنوانی برای رئیس یا رهبر یک سازمان هنری یا اتحادیه رزمی فوكوكانچو (Fuko kancho): عنوانی برای نائب رئیس یک سازمان یا سبک خاص در هنرهای رزمی کانچو (Kancho): عنوانی برای سرپرست و رئیس یک سازمان یا مدرسه رزمی و دوجو سوسای (Sosai): عنوانی برای رهبر یا رئیس کل یک سازمان رزمی رن‌شی (Renshi): عنوانی برای مربیانی با کمترین درجه استادی و تخصص در یک سبک رزمی کیوشی (Kyoshi): عنوانی برای مربیانی با تجربه بالا، صاحب نام و تخصص در هنرهای رزمی هان‌شی (Hanshi): عنوانی برای استادان بسیار تجربه‌ و معتبر درجه هاچی دان در هنرهای رزمی   سخن پایانی رتبه در هنرهای رزمی نه تنها نمادی از سطح مهارت فیزیکی و تکنیکی فرد است بلکه نمایانگر تعهد، انضباط و اراده او در تسلط بر هنر رزمی می‌باشد. این سیستم به فرد این امکان را می‌دهد تا از مراحل مبتدی تا سطوح پیشرفته‌تر پیش برود و با پیشرفت مراحل رتبه، تجربیات جذاب و ارتقاء فردی خود را تجربه کند. در واقع، این رتبه‌ها نه تنها معیاری برای اندازه‌گیری مهارت فیزیکی است، بلکه یک مسیر توسعه فردی و رشد روحی و نمادی از تعهد، صداقت و تسلط است.

چطور در مبارزه بر ترس غلبه کنید؟ وقتی نیمه شب در خیابان هستید و با موقعتی مواجه می شوید که مجبور به مبارزه میشوید طبیعی است که در ابتدا دچار ترس شوید.  اما چگونه می توانید بر این احساس ترس غلبه کنید؟ اصلا چرا احساس ترس می کنید؟ چطور در مبارزه بر ترس غلبه کنید و در دفاع شخصی از خود موفق باشید؟ در این نوشته به تمام این سوالها پاسخ خواهیم داد تا انتها همراهمان باشید.    ترس در مبارزه چست؟  ترس پاسخی غریزی به یک تهدید است که ما را به سمت مخفی شدن و فرار از مهلکه سوق می دهد. ترس باعث می شود احساس ضعف کنیم و اعتماد به نفس خود را از دست بدهیم. این احساسی است که هر مرد یا زنی ممکن است در یک موقعیت معمولی یا غیر معمولی به هر دلیل بزرگ یا کوچکی احساس کند.  در هنگام ترس سرعت ضربان قلبتان بالا می رود و صورتتان عرق می کند. احساس خشکی بر روی زبان خود می کنید و ممکن است از انجام هر عملی باز بمانید.        چرا در هنگام دعوا دچار ترس می شوید؟‌ عوامل مختلفی باعث ترسیدن شما در هنگام شروع دعوا میشود.   عدم اطمینان از کافی بودن توانایی های رزمی تان  در هنگام آغاز مبارزه یا مسابقه زمانی که وارد رینگ می شوید قطعا آماده هستید و با آگاهی برای مسابقه حاضر شده اید. اما ممکن است با قرار گرفتن در وضعیت مسابقه و به محض رو به رو شدن با حریف احساس ضعف کنید و اعتماد به نفس خود را از دست بدهید یا احساس کنید به اندازه ای که باید برای مبارزه اماده نیستید.  در این خصوص آموزش دفاع شخصی بسیار به شما کمک میکند.   عدم موفقیت در مبارزات قبلی شکست برای همه ما ممکن است رخ داده باشد. عدم موفقیت در مبارزات قبلی و نداشتن روحیه ی خوب می تواند یکی از عواملی باشد که باعث ایجاد ترس در مبارز شود و او ترس از شکست در مسابقه فعلی را نیز داشته باشد.    نداشتن تجربه مبارزه ترس اغلب سراغ افراد کم تجربه می رود. طبیعی است که در اولین مسابقات خود دچار ترس و نگرانی شوید. نگران نباشید با تمرین بیش از حد و حضور در مسابقات بیشتر حس ترس از شما دور خواهد شد.    بیش از حد عاطفی و حساس بودن  برخی از افراد از آسیب رساندن به دیگران وحشت دارند. در حالی که در دفاع شخصی هدف اصلی دفاع و محافظت از خود است و اساسا با هدف آسیب زدن به حریف شکل نمیگیرد. اگر در مبارزه بیش از اندازه حساس و عاطفی باشید شک نکنید که دچار شکست خواهید شد.       چگونه می توان در مبارزه بر ترس پیروز شد؟ دانستن اینکه ترس چیست و چرا اتفاق می افتد می تواند به شما در درک موقعیت و مقابله بهتر با آن کمک کند. اکنون که به خوبی با مفهوم ترس و دلیل ظهور آن آشنا شدید می توانید با از بین بردن دلایل آن بر ترستان غلبه کنید.  اولین قدم برای افزایش اعتماد به نفس و غلبه بر ترس، انجام تمرینات بیشتر و قوی تر کردن خودتان است.  هر چه بهتر تمرین کنید از نظر روحی و جسمی قوی تر می شوید.  به شما توصیه می کنیم از تمرینات یک مربی حرفه ای استفاده کنید تا اصولی و حرفه ای پیش بروید. دانستن نکات زیر می تواند شما را در غلبه بر ترس یاری دهد.  هنگامی که با حریفی رو به رو میشوید در ابتدا زمان بگذارید تا بر موقعیت اشراف پیدا کنید. سعی کنید با حریف آشنا شوید، او را به خوبی برانداز کنید. هنگامی که برای مسابقه در سالن حضور می یابید از قبل می دانید که در شرایط مبارزه خواهید بود اما در دفاع شخصی در یک مبارزه خیابانی ممکن است کمی زمان نیاز داشته باشید تا بر موقعیت و حریف مسلط شوید.  اگر احساس اضطراب کردید و ضربان قلبتان بالا رفت، چشمان خود را ببندید. نفس عمیق بکشید و سعی کنید بر خود مسلط شوید. این کار به شما کمک می‌کند با ذهنی آسوده تر فکر کنید و به ‌جای بی‌احتیاطی قدم‌های هوشمندانه‌ای در مبارزه بردارید. مهمترین کاری که باید درهنگام ورود به رینگ انجام دهید این است که با چشمانی باز با موقعیت روبرو شوید. ترس های خود را فراموش کنید، همه تردید ها را رها کرده و محکم و استوار در مقابل حریف بایستید. در لحظه بهترین تصمیم را بگیرید چرا که در پایان مبارزه به خود افتخار خواهید کرد که حداقل تمام تلاش خود را کرده اید. به کارگیری موارد بالا می تواند به شما کمک کند بر ترس خود پیروز شوید و با تمام توان به مبارزه ادامه دهید.        آیا اعتماد به نفس کلید اصلی مقابله با ترس است؟ اعتماد به نفس در هر کاری کلیدی مشکل گشاست. اگر اعتماد به نفس پایینی دارید از همین الان خود را بازنده بدانید.  برای به دست آوردن و حفظ اعتماد به نفس باید توانایی های خود را باور داشته باشید و در حال آموختن تکنیک های جدید باشید. افکار منفی را از بین ببرید و فقط به پیروزی فکر کنید. توانایی های شما بیشتر از آن چیزی است که فکرش را می کنید فقط کافیست خود راباور داشته باشید.  اگر قد بلندی دارید، اگر علم استفاده از تکنیک ها را دارید، اگر به اندازه کافی به رشته ورزشی خود علاقه دارید همه اینها عواملی هستند که باید باعث بالا رفتن اعتماد به نفس شما شوند. علاوه بر مواردی که برای غلبه بر ترس و تقویت اعتماد به نفس گفته شد می توانید از تجربیات افراد موفق نیز استفاده کنید. خواندن کتاب هایی که توسظ بزرگان رشته های رزمی و روانشناسان برای غلبه بر ترس و بالا بردن اعتماد به نفس نوشته شده است نیز می تواند مفید باشد.  به خاطر داشته باشید که هیچ چیز بدون تمرین و پشتکار به دست نمی آید. برای موفقیت در دفاع شخصی و شاخه رزمی که انتخاب کرده اید باید تلاش زیادی کنید، در میادین زیادی حضور داشته باشید و به خود توانایی هایتان اعتماد کنید و از شکست نترسید. مطمئن باشید که در زمان کوتاهی به نتیجه مطلوبی خواهید رسید. 

آیا انجام ورزش رزمی خطرناک است؟ مانند هر ورزش دیگری هنرهای رزمی نیز خطر آسیب دیدگی را دارد. اما سوال اساسی این است که ورزش های رزمی تا چه میزان می تواند خطرناک باشد؟ به طور کلی میزان خطر و آسیب به نوع ورزش رزمی ای است که انجام می دهید. برای مثال ورزش بدمینتون در مقایسه با موی تای قطعا آسیب کمتری را متوجه ورزشکار می کند.  می توانیم عمیق تر به این موضوع بپردازیم و بررسی کنیم که ورزش های رزمی تا چه میزان برای گروه های مختلف مردم می تواند خطرناک باشد.    آیا ورزش های رزمی خطر دارد؟ همانطور که در بالا ذکر شد  هنرهای رزمی یا آموزش دفاع شخصی مانند هر ورزش و سرگرمی دیگری خطرات خاص خود را دارد. با این حال در میزان آسیب رسان بودن ورزش های رزمی چندین عامل دخیل است:  آیا ورزش رزمی شامل مشت می شود؟ آیا ورزش رزمی انتخابی شما شامل ضربات پا می شود؟ آیا از ضربات لگد در تمرینات استفاده می شود؟  آیا در تمرینات از سلاح استفاده می کنید  ایا هدف از تمرینات حذف حریف است؟       علاوه بر موارد بالا عوامل زیر نیز در میزان آسیب دیدگی در ورزش های رزمی نیز موثر است:   حرفه ای بودن مربی  استاندارد سالن بدنسازی، تشک و تجهیزات میزان سرعتِ تمرینات  قدرت در تمرینات  آیا تمرکز بر یادگیری است یا حذف حریف و برنده شدن  به خاطر داشته باشید در ورزش های رزمی چیزی به نام ورزش رزمی ایمن یا ایمن تر وجود ندارد. همه هنرهای رزمی دارای خطرات خاص خود هستند. ممکن است به خاطر نوع رشته انتخابی و ضربات آسیب ها با هم متفاوت باشند.  به عنوان مثال، هنگام تمرین جیو جیتسو برزیلی  شانس شما برای ناک اوت شدن با مشت در مقایسه با بوکس بسیار کمتر است. از سوی دیگر، هنگام بوکس، شانس شکستن انگشت شما در مقایسه با جیو جیتسو برزیلی کمتر است.    چگونه از آسیب دیدن هنگام انجام هنرهای رزمی جلوگیری کنیم؟  با رعایت این چند قانون ساده می توانید از خطرآسیب دیدگی هنگام تمرین هنرهای رزمی در امان باشید.  اول: از همه هنگام مبارزه ی تمرینی، آهسته تمرین کنید. شما برای یادگیری تمرین می کنید، نه رقابت. تمرینات خود را آهسته پیش ببرید و تکنیک ها را به درستی انجام دهید. به جای تلاش برای شکست دادن حریف خود به هر قیمتی، هنگام تمرین روی کار و یادگیری خود تمرکز کنید. دوم: از حداقل قدرت مورد نیاز استفاده کنید. این قانون بیشتر در هنرهای رزمی مانند جیو جیتسو برزیلی که مبتنی بر تکنیک است مربوط می شود.  بنابراین سعی کنید از حداقل قدرت ممکن استفاده کنید و بیشتر روی اجرای تکنیک ها به درستی تمرکز کنید. سوم: اگر اجرای تکنیکی را یاد نگرفتید از مربی خود سوال کنید. سوال کردن بسیار ساده تر از شکستن دست یا پای حریف تمرینیتان است. شما در حال تمرین و  یادگیری هستید و مربی شما آنجاست تا آموزش دهد. اگر نمی‌دانید تکنیک‌ها را چگونه اجرا کنید از مربی سؤال بپرسید.      ایمن ترین راه برای تمرین هنرهای رزمی چیست؟ امن ترین راه برای تمرین هنرهای رزمی این است که خودتان تمرین کنید و خودتان حریف خودتان باشید. بنابراین، به دلیل اشتباه حریف تمرینی خود دچار آسیب دیدگی نمی شوید.  در تمرین بسیاری از ورزش های رزمی نیازی به حریف تمرینی ندارید. به عنوان مثال، کاراته کارها اغلب به تنهایی تمرین می کنند، بدون اینکه نیاز به برخورد با حریف باشند.  کاراته را می توان با کیسه های بوکس نیز یاد گرفت، درست مانند بوکس، MMA  یا موی تای. وقتی در مقابل کیسه بوکس قرار می گیرید خطر آسیب بسیار کمتر است. اگر آموزش با قد و وزن متناسب باشد شما باشد خطر آسیب دیدگی کمتر میشود.  البته باید گفت برای شرکت در مسابقات حتما باید با حریف تمرینی ورزش کنید و به تنهایی تمرین کردن راهکار قطعی و همیشگی برای جلوگیری از آسیب در ورزش های رزمی نیست. همچنین مربی شما موظف است در هنگام تمرین حریف شما را فردی قرار دهد که از لحاظ تکنیک، هم سطح شما باشد.    آیا ورزش های رزمی برای کودکان خطرناک است؟ یادگیری هنرهای رزمی برای کودکان محبوب است. به دلایل مختلفی کودکان مایل به تمرین هنرهای رزمی هستند که اصولا مهمترین دلیل آن درخواست والدین است.  با این حال، درست مانند بزرگسالان، کودکان نیز در معرض خطر آسیب هستند. آنها ممکن است به خوبی درک نکنند که در هنگام تمرین در صورت درست وارد نکردن ضربه چه آسیبی می‌توانند به بچه‌های دیگر وارد کنند. درست است که ورزش های رزمی می تواند خطرات و آسیب هایی جدی به کودکان وارد کند به طوری باعث دلزدگی کودک از ادامه یادگیری ورزش رزمی شود اما تشخیص اینکه آیا یادگیری ورزش های رزمی ارزش خطر کردن را دارد یا خیر به عهده شماست. تصور دستیابی به کمربندهای رنگارنگ اجازه کنار گذاشتن ورزش های رزمی را حتی در صورت خطرناک بودن نمی دهد.      آیا ورزش های رزمی برای سالمندان خطرناک است؟ علاوه بر جوانان هنرهای رزمی در بین افراد مسن نیز رایج و محبوب است که البته برای آنها خطراتی را به همراه دارد.  زمانی که ورزش های رزمی به درستی اموزش داده شوند، می توانند راهی برای سرگرم کردن و شادابی افراد مسن باشد.  نکته منفی در این مورد خطر آسیب دیدن فرد است.  با وجود اینکه می توان به طرقی از بروز آسیب  جلوگیری کرد، اما همچنان این خطر صدمه دیدن وجود دارد و به خصوص که  با افزایش سن مدت بهبودی طول می کشد.   البته سن عاملی نیست که تعیین کند شما خیلی پیر هستید یا خیر. همه چیز به توانایی های بدنی شما بستگی دارد و اینکه آیا بدن شما می تواند فشار ورزش های رزمی را تحمل کند یا خیر. در نتیجه مانند هر ورزش دیگری هنرهای رزمی در کنار مزایا دارای خطراتی نیز هست. هیچ ورزش و حتی فعالیتی از خطر در امان نیست.  برای مثال زمانی که از بیرون به خانه وارد میشوید ممکن است گاز نشت کرده باشد و دچار مسمومیت شوید.  یا اگر برای دویدن بیرون می روید، می توان گفت ورزشی بی خطر را انتخاب کرده اید اما ممکن است در همین فعالت بیخطر پای شما رگ به رگ شود.  تعیین اینکه آیا ریسک خطر ارزش سود را دارد یا خیر به عهده شماست. باید گفت هنرهای رزمی قطعا ارزش ریسک کردن را دارد! 

تمرین بدنی یا نرمش (به انگلیسی: physical exercise) هر نوع فعالیت بدنی است که آمادگی جسمانی، تندرستی و سلامت کلی را افزایش داده یا حفظ می‌کند. همچنین اصطلاحاً به آن ورزش نیز گفته می‌شود اما باید توجه داشت که با آن متفاوت است چراکه ورزش الزاماً با هدف خاصی در حین انجام آن صورت می‌گیرد. تمرین بدنی به دلایل مختلف از جمله تقویت عضلات و سیستم قلبی عروقی، کسب مهارت‌های تمرین بدنی، حفظ یا کاهش وزن و همچنین با هدف تفریح انجام می‌شود. تمرین بدنی منظم سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند و به جلوگیری از بیماری‌های فراوانی مانند بیماری‌های قلبی و عروقی، دیابت نوع ۲ و چاقی مفرط کمک می‌کند. تمرین بدنی همچنین سلامت روانی را بهبود می‌بخشد، به جلوگیری از افسردگی کمک می‌کند و باعث حفظ و بهبود اعتماد به نفس مثبت می‌شود. تمرین بدنی حتی باعث خوش‌اندامی و افزایش جاذبه جنسی فرد می‌شود که خود در بهبودِ بیشتر اعتماد به نفس مؤثر است. چاقی در کودکی، یک نگرانی در حال رشد جهانی است حال آن که تمرین بدنی به کاهش برخی از اثرات چاقی دوران کودکی و بزرگسالی مرتبط است. با توجه به طیف گسترده مزایای ثابت شده تمرین بدنی، پزشکان اغلب آن را داروی «معجزه» یا «اعجاب‌آمیز» می‌نامند. در یک سخنرانی ویدویی آموزشی جدید ایونس به خوبی نشان داده‌است که بهترین کاری که ما می‌توانیم برای سلامتی مان انجام دهیم روزی نیم ساعت تمرین بدنی است. نرمش‌ها به‌طور کلی، بسته به تأثیر کلی که بر روی بدن انسان دارند به سه دسته طبقه‌بندی می‌شوند: نرمش‌های هوازی به هر گونه فعالیت بدنی گفته می‌شوند که از گروه‌های عضلانی بزرگ استفاده می‌کنند و باعث می‌شوند بدن شما اکسیژن بیشتری نسبت به زمانی که در حالت استراحت است مصرف کند. هدف از ورزش‌های هوازی افزایش استقامت قلبی و عروقی است. نمونه‌هایی از ورزش هوازی شامل دوچرخه سواری، شنا، پیاده‌روی تند، طناب زدن، قایقرانی، پیاده‌روی، بازی تنیس، آموزش مستمر و آموزش آهسته طولانی می‌باشد. نرمش‌های بی هوازی نیز همچنین آموزش قدرت یا مقاومت نامیده می‌شود و می‌تواند ماهیچه‌هایتان را سفت، قوی و نیرومند سازد، و همچنین قوت، تعادل و تناسب استخوان را بهبود بخشد. نمونه‌هایی از حرکات قدرتی عبارتند از: حرکت شنا، خیز و جهش، و حرکات مارپیچ دو طرفه با استفاده از دمبل‌ها می‌باشد. ورزش‌های بی‌هوازی نیز شامل آموزش وزن، آموزش کاربردی، آموزش خارج از مرکز، آموزش فاصله، دو سرعت و آموزش فاصله با شدت بالا(HIIT) قدرت عضلانی شما را در کوتاه مدت افزایش می‌دهد. نرمش‌های انعطاف‌پذیری عضلات شما را کشیده تر و طول آن را بیشتر می‌سازد. فعالیت‌ها یی از جمله فعالیت‌ها ی کششی به بهبود انعطاف‌پذیری مفاصل و و خمش‌پذیری عضلات کمک می‌کند. هدف بهبود دامنه حرکتی است که می‌تواند احتمال آسیب دیدگی را کاهش دهد. ورزش همچنین می‌تواند شامل آموزشی شود که بر دقت، چابکی، قدرت، سرعت تمرکز دارد. گاهی اوقات اصطلاحات' پویا ' و ' ایستا ' برای آن بکار می‌رود. [نیازمند منبع] ورزش‌های ' پویا ' مانند دوثابت، تمایل به تولید یک کاهش دهندهٔ فشار خون دیاستولیک در طی ورزش، با توجه به جریان خون بهبود یافته دارد. برعکس، ورزش ایستا (مانند وزنه‌برداری) می‌تواند باعث افزایش قابل توجهی از فشار سیستولیک (در طول ورزش) گردد. تمرین بدنی در حفظ آمادگی جسمانی مؤثر است و به حفظ وزن مناسب، ساختن و حفظ تراکم استخوان سالم، قدرت عضلانی و تحرک مفاصل، ارتقای فیزیولوژیکی تندرستی، کاهش ریسک جراحی و تقویت سیستم ایمنی بدن کمک مثبت می‌کند. تحقیقات رو به توسعه نشان داده‌است که بسیاری از فواید ورزش از طریق نقش عضلات اسکلتی به عنوان یک عضو غده درون‌ریز واسطه می‌شوند. بعبارتی، انقباض عضلات، مواد متعدد ی را تحت عنوان میوکین‌ها آزاد می‌سازد که رشد بافت جدید، ترمیم بافت، و کارکردهای ضد التهابی متعدد را گسترش می‌دهد، که به نوبه خود خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف التهابی را کاهش می‌دهد. تمرین بدنی باعث کاهش سطح کورتیزول می‌شود، که عامل بسیاری از مشکلات سلامتی، اعم از جسمی و روانی است. انجام منظم تمرین بدنی‌های هوازی به جلوگیری یا درمان بیماری‌های مزمن جدی و تهدیدکننده زندگی کمک می‌کند، مانند فشار خون بالا، چاقی، بیماری‌های قلبی، دیابت نوع ۲، بی خوابی، و افسردگی. قند خون با تمرین بدنی استقامتی قبل از وعده غذایی بیشتر از همان تمرین بدنی بعد از وعده غذایی کاهش می‌یابد. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، عامل ۱۷ درصد از بیماری‌های قلبی و دیابت، ۱۲ درصد از افت در افراد مسن، و ۱۰ درصد از سرطان سینه و سرطان روده بزرگ، عدم فعالیت جسمانی است. شواهدی وجود دارد که تمرین بدنی شدید که در آن مصرف اکسیژن بدن به ۹۰ تا ۹۵ درصد ماکزیمم می‌رسد، مفیدتر از تمرین بدنی متعادل است که ۴۰ تا ۷۰ درصد ماکزیمم اکسیژن جذب می‌شود. برخی از مطالعات نشان داده‌اند که تمرین بدنی شدید اجرا شده توسط افراد سالم می‌تواند پپتیدهای افیونی طبیعی (همان اندورفین، که همراه با انتقال دهنده‌های عصبی دیگر موجب شادی و سرخوشی ناشی از تمرین بدنی می‌شوند و نشان داده شده که اعتیادآور هستند) و همچنین تستوسترون و هورمون رشد را افزایش دهد، که این تأثیرات با تمرین بدنی متعادل به‌طور کامل به دست نمی‌آیند. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که اناندمید ممکن است نقش بیشتری نسبت به اندروفین در «سرخوشی دویدن» داشته باشد. با این حال، تمرین در این شدت برای زمان‌های طولانی، یا بدون گرم کردن مناسب قبل و سرد کردن بعد از آن، می‌تواند به افزایش خطر آسیب جسمی و سایر عارضه‌های تمرین بیش از حد منجر شود. تمرین بدنی‌های هوازی و بی‌هوازی هر دو منجر به افزایش بهره‌وری مکانیکی قلب می‌شوند یا با افزایش حجم قلب (تمرین بدنی آئروبیک)، یا ضخامت میوکارد (تمرینات قدرتی). چنین تغییراتی به‌طور کلی مفید و سالم هستند اگر در پاسخ به تمرین بدنی رخ دهند. همه افراد به یک اندازه از تمرین بدنی بهره نمی‌برند. تنوع فوق‌العاده‌ای در پاسخ فردی به تمرین بدنی وجود دارد، که در آن اکثر افراد افزایش متوسط در استقامت ناشی از تمرین بدنی آئروبیک را می‌بینید، بعضی از افراد تا دو برابر جذب اکسیژن شان را افزایش می‌دهند، در حالی که برخی دیگر هرگز نمی‌توانند استقامت شان را ارتقا دهند. اما هایپرتروفی عضلانی ناشی از تمرینات مقاومتی عمدتاً توسط تستوسترون و رژیم غذایی تعیین می‌شود. این تنوع ژنتیکی در بهبود ناشی از تمرین، یکی از تفاوت‌های فیزیولوژیکی کلیدی بین تمرین بدنیکاران نخبه و جمعیت عادی است. مطالعات نشان داده‌اند که تمرین بدنی در میانسالی منجر به توانایی‌های فیزیکی بهتر در مراحل بعدی زندگی می‌شود. تأثیرات جسمی سیستم قلبی عروقی اثرات مفید تمرین بدنی بر سیستم قلبی عروقی به خوبی مستندسازی شده‌اند. رابطه مستقیمی بین عدم فعالیت فیزیکی و مرگ و میر قلبی عروقی وجود دارد، و عدم فعالیت فیزیکی یک ریسک فاکتور مستقل در پیشرفت بیماری عروق کرونر است. رابطهٔ میزان-پاسخ مستقیمی بین مقدار تمرین بدنی انجام شده از حدود ۷۰۰ تا ۲۰۰۰ کیلو کالری انرژی مصرفی در هفته و تمام علل مرگ و میر و مرگ و میر بیماری‌های قلبی عروقی در جمعیت میانسال و مسن وجود دارد. بیشترین پتانسیل برای کاهش مرگ و میر در غیر فعالانی است که در حد متوسط فعال می‌شوند. بیشترین تأثیرات مفید فعالیت بدنی بر مرگ و میر بیماری‌های قلبی عروقی را می‌توان از طریق فعالیت متعادل (۴۰ تا ۶۰ درصد از جذب اکسیژن حداکثر بسته به سن) به دست آورد. افرادی که رفتار خود را پس از آنفارکتوس میوکارد تغییر دهند تا شامل تمرین بدنی منظم باشد، شانس بیشتری برای زنده ماندن داراند … افرادی که بی تحرک باقی می‌مانند بالاترین شانس خطر برای کلیه علل مرگ و میر و مرگ و میر از بیماری‌های قلبی عروقی را دارند.[۱] سیستم ایمنی اگرچه صدها مطالعه در مورد تمرین بدنی و سیستم ایمنی بدن انجام شده‌است، شواهد اندکی بر رابطهٔ آن با بیماری وجود دارد. شواهد اپیدمیولوژیک نشان می‌دهد که تمرین بدنی با شدت متوسط اثرات مفیدی بر سیستم ایمنی انسان دارد؛ اثری که در یک منحنی J مدل می‌شود. تمرین بدنی متعادل منجر به ۲۹ درصد کاهش بروز عفونت دستگاه تنفسی فوقانی می‌شود، اما یک بررسی روی دوندگان ماراتن نشان داده‌است که تمرین بدنی طولانی و با شدت بالای آن‌ها با افزایش خطر بروز عفونت همراه بوده؛ با این حال، مطالعه دیگری این اثر را پیدا نکرده. عملکرد سلول‌های ایمنی به دنبال جلسات تمرین بدنی طولانی مدت و با شدت زیاد مختل می‌گردد و برخی از مطالعات نشان داده‌اند که تمرین بدنیکاران در معرض خطر بالاتری برای عفونت هستند. سیستم‌های ایمنی تمرین بدنیکاران و افراد عادی به‌طور کلی مشابه است. تمرین بدنیکاران ممکن است مختصراً از نظر تعداد سلول‌های قاتل طبیعی و عملیات کیتولیتیک برتری داشته باشند اما این برتری بعید است که از نظر بالینی چشمگیر باشد. همچنین مشاهده شده که ویتامین C با شیوع کم‌تر عفونت دستگاه تنفسی فوقانی در دوندگان ماراتن همراه است. شخص‌های زیستی التهاب مانند پروتئین سی-واکنشی، که با بیماری‌های مزمن در ارتباط اند، در افراد فعال نسبت به افراد بی تحرک کاهش می‌یابد، و تأثیرات مثبت تمرین بدنی ممکن است به علت اثرات ضد التهابی آن باشد. افول در سیستم ایمنی بدن به دنبال حملات حاد تمرین بدنی ممکن است یکی از مکانیزم‌های این اثر ضد التهابی باشد.[۲] عملکرد مغز یک بررسی در سال ۲۰۰۸ از درمان‌های غنی‌سازی شناختی (استراتژی‌های کاهش سرعت یا معکوس کردن زوال شناختی) به این نتیجه رسید که «فعالیت بدنی، و به ویژه تمرین بدنی‌های هوازی، عملکرد شناختی را در میانسال ان افزایش می‌دهد». در موش، تمرین بدنی باعث بهبود کارکرد شناختی از طریق بهبود یادگیری فضایی وابسته به هیپوکامپ، و افزایش شکل‌پذیری سیناپسی و نوروگنسیس است. علاوه بر این، نشان داده شده‌است که فعالیت‌های بدنی محافظ سلول‌ها در مقابل تحلیل عصبی و بیماری‌های عصبی عضلانی است. به عنوان مثال، خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش می‌دهد. علاوه بر این، شواهد داستان گونه نشان می‌دهد که تمرین بدنی منظم ممکن است آسیب‌های مغزی ناشی از الکل معکوس است. احتمالات متعددی برای اینکه چرا تمرین بدنی برای مغز مفید است وجود دارد. نمونه‌هایی به شرح زیر هستند: افزایش جریان خون و اکسیژن به مغز افزایش فاکتورهای رشد است که کمک به ایجاد سلول‌های عصبی جدید و ترویج شکل‌پذیری سیناپسی افزایش مواد شیمیایی در مغز که به قوه شناخت کمک می‌کند، مثل دوپامین، گلوتامات، نوراپی نفرین و سروتونین فعالیت بدنی، همچنین تأثیرات سودمند دیگر مربوط به قوه شناخت دارد چرا که سطح فاکتورهای رشد عصبی را افزایش می‌دهد، که خود از بقا و رشد تعدادی از سلول‌های نورونی حمایت می‌کند.[۳] تأثیرات روانی رابطه تمرین بدنی و سلامت عمدتاً در مورد تأثیر آن بر بیماری‌ها از جمله بیماری‌های عروق کرونر قلب، چاقی و دیابت مورد بررسی قرار گرفته شده‌است. با این حال، هزینه بسیار بالای نسبت داده شده به اختلالات روانی موجب شده که در سال‌های اخیر تحقیقات در زمینه نقش تمرین بدنی در درمان بهداشت روان، و در بهبود سلامت روانی جمعیت عمومی افزایش یابد.[۱] افسردگی شماری از عوامل ممکن است باعث افسردگی شود از جمله اضافه وزن، کمبود اعتماد به نفس، استرس، و اضطراب است. اندورفین‌ها به عنوان یک مسکن طبیعی و داروی ضد افسردگی در بدن عمل می‌کنند. اندورفین مدت طولانی است که به عنوان مسئول آنچه که به عنوان «سرخوشی دویدن» شناخته شده در نظر گرفته می‌شود، احساس سرخوشی که فرد از فشارها و اعمال شدید فیزیکی به دست میاورد. با این حال، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که آناندامید احتمالاً نقش بیشتری نسبت به اندروفین در «سرخوشی دویدن» بازی می‌کند. هنگامی که یک فرد تمرین می‌کند، سطح گردش سروتونین و اندروفین هر دو افزایش می‌یابد. این افزایش حتی چند روز بعد از قطع تمرین بدنی حفظ می‌شود، که احتمالاً باعث بهبود در خلق، افزایش اعتماد به نفس، و کنترل وزن می‌شود. تمرین بدنی به تنهایی یکی از روش‌های ممکن برای پیشگیری یا درمان اشکال خفیف افسردگی است. تحقیقات همچنین نشان داده‌است که تمرین بدنی وقتی در حضور افراد دیگر (آشنا یا غریبه) انجام می‌شود، در کاهش استرس مؤثرتر از تمرین بدنی انفرادی است.[۱][۴] خواب ویرایش یک بررسی در ۲۰۱۰ از تحقیقات منتشر شده علمی نشان داد که تمرین بدنی به‌طور کلی عامل بهبود خواب برای اکثر مردم است، و به اختلالات خواب مثل بی خوابی کمک می‌کند. شیوع شکایات مربوط به خواب و اثر بخشی محدود درمان‌های دارویی تمرین بدنی را یک جایگزین مناسب می‌کند که هم ارزان قیمت است و هم دارای تأثیرات مثبت بر سیستم‌های بهداشتی متعدد به‌طور هم‌زمان می‌باشد. زمان مطلوب برای تمرین بدنی ممکن است ۴ تا ۸ ساعت قبل از خواب باشد، گرچه تمرین بدنی در هر زمان از روز مفید است، احتمالاً به استثنای تمرین بدنی‌های سنگین انجام گرفته شده اندکی قبل از زمان خواب، که ممکن است خواب را برهم زند. در هر صورت، شواهد کافی برای نتیجه‌گیری دقیق در مورد رابطه بین تمرین بدنی و خواب موجود نیست.[۵]

علم ورزش علم ورزش ، علمی است که در آن به مسائل علمی و تخصصی ورزش پرداخته می شود و هدف از این علم آن است که علاقه مندان به ورزش از این طریق پی به کلیه مسائل مربوط به علوم ورزش برده و آن را به کار بندند تا کمتر دچار آسیب شده و همچنین از طریق علم ورزش مهارت خود را در هر رشته ورزشی افزایش دهند. آدمی در مراحل تمدن به درجات عالی رسیده و اندیشه و فکر او بسیار تابناک شده و حاصل کار و اندیشه و هوشمندی انسان یعنی علوم و معارف بشری نیز روز به روز وسعت یافته است . هر یک از دانش ها و فروغ معرفت های انسانی در قرن بیستم به صورت دریای پهناور درآمده است به طوری که در هر یک از رشته های علوم باید سال ها وقت صرف کرد تا در آن تخصص یابد و به مقام شامخی برسد، نه تنها ناگزیر است از برگزاری مسابقه آن علم یا فن در جهان آگاه گردد و از بزرگان آن رشته تا سی جوید و پیش برود، بلکه همین فرد باید علاقمند به این رشته هم باشد و همین موارد لزوم داشتن اطلاعات کافی و یا معلومات عمومی را ایجاب می کند. امروزه هیچ کس حتی کسانی که فقط ارزش روش های علمی در بالا بردن سطح تکنیک ، تاکتیک و به طور کلی کیفیت تیم ها در هر نوع ورزشی باشند . در ورزش اجرای صحیح مهارت ها وابسته به رعایت اصول و قوانینی علمی متکی بر اصول مکانیکی و بیومکانیکی است. وقتی رقابت ها در سطح حتی صدم ثانیه ها کشیده می شود صرف نظر از تلاش شخصی ورزشکاران در پیروزی ، به طور دقیق ارزش تمرینات و نحوه ی استفاده حداکثر از قدرت و توان ورزشکار در تمرینات توسط یک مربی آگاه و با استفاده از روش های علمی و سایر خصوصیـــاتی که یک مربی موفق باید داشته باشد از جمله اصول علمی تربیــت بدنــی، برنامه ریزی صحیح تمرینات به نحوی که ورزشکار در روز مسابقه در حداکثر کیفیت بدنی و توان مسابقه باشد به طور کامل روشن و غیر قابل انکار است. اگر ما ادوار گذشته را مورد مطالعه قرار دهیم در می یابیم که در مسیر عمومی تاریخ زندگی انسان ، فرهنگ ها و تمدن های بسیاری به وجود آمده است و پیدایش اجتماعات و حرکت آنان اگر چه به ظاهر مستقل بوده ولی به حقیقت در یکدیگر تأثیرات متقابل داشته و تاریخ عمومی بشر را از جنبه های حرکت درونی و بیرونی به وجود آورده است. نقش اساسي علوم ورزشي : اگر چه علوم ورزشي و نقش اساسي آن در بين تمامي ملل هنوز به مراحل كمال نرسيده ولي بدين نتيجه نهايي نرسيده است كه اولاً : اجتماع انساني چون تشكل الكتروني و پروتوني و تجمع منظومه‌هاي شمسي پيوسته متحرك و متكامل بوده و از مراحل مختلفي گذشته است و در ثاني: تحول و حركت افراد اجتماع نه فقط از جنبه‌هاي معنوي و دروني مورد مطالعه بوده بلكه براي تطابق حركات روحي و جسمي انگيزه‌هاي علمي را مورد توجه قرار داده و دوام حيات و زندگي خويشتن را در اين ايام يافته است كه جسم و روح خود را مبتني بر تحول زمان و نظام خلقت هماهنگ ساخته تا با توازن اين دو پديده‌ي محسوس و معقول سزاوار عدل آفرينش و محق به ادامه‌ي زندگي سالم و متعالي باشد. ورزش محتوي زندگي نيست بلكه نوايي است كه زندگي را همراهي مي نمايد . حفظ سلامت ملل و ايجاد تحول در همه‌ي اين تلاش‌ها ، تحقيق‌ها ، تفسير‌ها و تجربيات و آزمايش‌هاي علمي در اين مدت بيش از دو قرن باعث شدند تربيت بدني به صورت علم جداگانه‌اي درآمده و انجام ورزش براي مردم جوامع صنعتي جنبه‌ي حياتي پيدا كند براي اين كه احتياج جوامع كنوني ، به نيروي انساني سالم بيش از هر زمان ديگر قابل لمس است، در جوامعي كه نارسائي هاي كمي و كيفي ورزش وجود دارد عقب افتادگي آن جامعه نيز چشمگير است و از اين روست كه ورزش امروز در جوامع مترقي دنيا علاوه بر اثرات بهداشتي و نقش مهم آن در سلامت يك ملت به عنوان يك پديده‌ي اجتماعي و عامل مهم اقتصادي مورد مطالعه و پ‍ژوهش علمي قرار مي گيرد به اين دليل كه ترقي دانش و فنون و پيشرفت تمدن مسائل تازه‌اي به وجود آورده است كه در گذشته يا مورد نظر نبوده و يا آن كه چندان توجهي به آن نمي شد. بررسي‌هاي علمي ورزش و تربيت بدني در جوامع صنعتي امروز جدا از پژوهش هاي پزشكي ، آموزش و پرورش ، روانشناسي ، بهداشت، جامعه شناسي ، اقتصاد و تاريخ نبوده بلكه با همه‌ي علوم فوق رابطه مستقيم دارد . تربيت بدن فرصت را به كودك، نوجوان و جوان مي دهد كه استعداد‌هاي خود را بيازمايد و به پرورش خود با راهنمايي مربي آگاه همت ورزد . نوجوان و جوان امروزي فقط در محيط ورزش حاضر است نظم را بپذيرد ، چرا كه در آن محيط همه مانند او به دستور و مقررات مربوط احترام مي گذارند و مسئله تبعيض مطرح نيست همسالان و همراهان ديگرش هم مجبورند به دستورهاي مربي عمل كنند. سازمان كلي فلسفي ورزشي: هر كشور بر اساس طبيعت، آب و هوا،‌محيط جغرافيايي و فطرت مردم آن سرزمين داراي فلسفه خود مي‌باشد. چون نداشتن فلسفه ورزشي در هر كشور نمي تواند پايه و اساس درستي براي ورزشي آن كشور باشد. مثلاً در اروپا فلسفه ورزشي مردم شباهت زيادي به فلسفه ورزشي رم و يونان باستان دارد. و يا كشور خودمان ايران سوابق طولاني تري نسبت به رم و يونان در ورزش دارد. بطوري كه طبق مستندات تاريخي دو هزار و پانصد سال سابقه فلسفي در ورزش دارد، تا آنجا ضرب المثل پر مغز و بياد ماندني گواهي مي‌دهد: عقل سالم در بدن سالم است، فلسفه ورزشي ايرانيان بوده است . در نوشته‌هاي "شيلر" و "گوته" نويسندگان بزرگ آلمان ، سه جمله ذيل را مي توان در فلسفه ورزشي بسيار مؤثر دانست:‌ 1ـ هر انساني دوست دارد بازي كند و بازي كردن جزئي از زندگي مي باشد. به عنوان مثال: كودك دوست دارد با انگشت دست خود بازي كند. شما حتي در سن كهولت علاقمند به ورزش هستيد حتي اگر از نوع سبك آن را انتخاب كنيد . بنابراين بازي كردن ( ورزش)‌ جزئي از رشد انسان است و اگر انسان ورزش نكند رشد سالم و صحيح نخواهد داشت. 2ـ هر كس مطابق با شعور و ذهن خود بازي خاصي را انتخاب مي كند. مثلاً، بعضي‌ها بازي گروهي توأم با خشونت را دوست دارند. پس به فوتبال، يا بسكتبال، يا هندبال، و يا راگبي روي مي آورند. و بعضي ها برخورد بدني را دوست ندارند پس به ورزش‌هايي چون واليبال، تنيس و يا بدمينتون و ... مي پردازند. و عده‌اي به ورزش‌هاي انفرادي مانند دو ميداني، ‍ژيمناستيك، شنا و وزنه برداري علاقه دارند. 3ـ هـــركس شخصيــت خـــود را در جريان بازي نشان مي دهد. به همين دليل، مربيــان مي بايست علاوه بر شناخت روان شناسي، رفتار بازيكنان را مورد دقت و مطالعه قرار داده تا انعكاي از شخصيت فردي بازيكن را در زندگي بدست آورند. مثلاً بعضي از بازيكنان در زمين تمرين و مسابقه مرتب حرف مي زنند. اينگونه افراد در كلاس درس هم بي دليل صحبت خواهند كرد. يا در بازي و مسابقه با داور، در اداره با رئيس و سرپرست نيز حالت پرخاش و اعتراض گونه دارند. بنابراين در اثر شناخت مراحل علمي و تجربي انسانها در ورزش، مي توانند اثرات بسياري موثري در رشد زندگي آينده جوانان و نوجوانان ترسيم نمايند. سياست‌هاي شناخته شده ورزشي در جهان : اصولاً انتخاب و سياست ورزشي، جزئي از وظيفه هر حكومت است. سيستم حكومت‌ها نيز متفاوت است و هر كدام حالت خاص سياست خود را دنبال مي كنند. براي مثال به چند نمونه از سياست‌هاي ورزشي كه توسط حكومت‌ها اعمال مي شود اشاره مي كنيم : 1ـ حكومتي سياست ورزشي خود را بر مبناي تعليم و تربيت قرار مي دهد . معني اين سياست آن است كه هر حركت و فعاليتي در مدارس مورد توجه قرار مي گيرد. زيرا حكومت تشخيص داده تربيت بدني از تربيت كلي سياست آنهاست. بنابراين ورزش زير نظر آموزش و پرورش قرار دارد. 2ـ حكومت ديگر ورزش را زير نظر وزارت بهداري و بهزيستي اداره مي كند. زيرا ورزش و تربيت بدني را در جهت رعايت اصول بهداشت و سلامت جامعه پايه گذاري مي كند. 3ـ حكومت سوم هدف از ورزش را نزديكي طبقات ، از غني گرفته تا فقير و از سياه گرفته تا سفيد، مي داند و بطور كلي تشكيل جامعه يكپارچه مورد نظر است. مثلاً آنها به بازي‌هايي فكر مي كنند كه بتوانند اجتماعات ورزشي را به وجود آورند،‌ چنين سياست ورزشي زير نظر وزارت كشور اداره مي شود. 4ـ نوع ديگر حكومت، سياست ورزشي را در جهت فراهم كردن پرستيژ به معني اعتبار و آبرو، و حيثيت حكومتي خود مي داند، اين نوع حكومت مي خواهد نان دهد داراي حكومتي بهتر از ساير حكومت‌ها بوده از نظر سلامت جامعه، داراي وضع بهتري مي باشد. در واقع بسياري از حكومت‌ها به دنبال همين سياست هستند . حكومت‌هاي پيرو اين نظريه نياز به سازماني دارند كه در حد آرزوهايشان گسترده باشد. البته انواع ديگري از سياستهاي ورزشي نيز ممكن است وجود داشته باشد كه بر حسب نياز جامعه ، قابل مطالعه متخصصين است. تغذيه و اساس عملكرد انسان در ورزش تغذيه مناسب ، پايه و اساس عملكرد جسماني را تشكيل مي دهد زيرا علاوه بر فراهم كردن سوخت براي اعمال زيستي، مواد شيميايي مورد نياز براي استخراج و استفاده از انر‍ژي بالقوه موجود در اين سوخت را نيز مهيا مي كند. غذا همچنين تأمين كننده عناصر ضروري براي تشكيل بافت جديد و ترميم ياخته‌هاي موجود است. شايد بعضي چنين پندارند كه چون تغذيه مناسب براي تمرين هاي ورزشي را مي توان به آساني از طريق رعايت رژيم غذايي كاملاً متعادل به دست آورد در مطالعه عملكردهاي ورزشي تغذيه مناسب چندان اهميتي ندارد. با اين حال، اين موضوع مورد تأكيد است كه وقتي مطالعه تمرين‌هاي ورزشي از بعد ظرفيت‌هاي انر‍ژي مورد توجه قرار مي گيرد، بايد از منابع انر‍ژي غذايي و نقش مواد غذايي در مراحل آزادسازي انرژي آگاه بود. با اين ديدگاه براي علاقمندان به ورزش اين امكان وجود دارد كه اهميت تغذيه مناسب را درك نمايند و اعتبار ادعاهاي مربوط به مكمل‌هاي غذايي و اصطلاحات تغذيه‌اي ويژه براي كمك به عملكردهاي جسماني را به شكل نقادانه‌اي ارزيابي كنند . چون مواد غذايي مختلف عامل ايجاد انر‍ژي تنظيم مراحل فيزيولو‍ژيك مربوط به تمرين‌هاي ورزشي هستند بنابراين مي توان اصطلاحات رژيم غذايي را با بهبود عملكرد ورزشي مرتبط دانست. اغلب افراد وقت و انرژي چشمگيري را صرف دستيابي به عملكرد ورزشي بهينه مي كنند و تنها به دليل پيروي از يك برنامه تغذيه‌اي ناكافي، مغاير و گاه مضر با شكست روبرو مي شوند. سرانجام اينكه اكنون مشخص شده است كه روش‌هاي گوناگون تغذيه صحيح مي‌تواند با امراض مختلف مقابله كند و تمرين‌هاي ورزشي منظم در اين امر سهم مهم و مثبتي دارد. تغذيه ورزشكاران : ر‍ژيم غذايي يك ورزشكار بايد در يك مطلب اساسي با رژيم غذايي فرد عادي تفاوت داشته باشد . ورزشكاران علاوه بر احتياجات زندگي روزمره، نياز به سوخت براي تمرين ومسابقه دارند غذا سوخت لازم براي ورزشكاران را تأمين مي كند ولي اغلب ورزشكاران از سوختي كه در مخازن خود مي ريزند غافلند. پروتئين، چربي و كربوهيدارتها سوخت بدن(انرژي) شما هستند. همه غذاها تركيب يكساني از نظر محتوا ندارند. همانگونه كه ماشينهاي مسابقه نياز به بنزين با درجه اكتان بالا دارند. ورزشكاران نيز نياز به مواد غذايي داراي درجه كربوهيدارت بالا دارند. كالري يك ورزشكار نوجوان ( به خصوص فردي كه در حال رشد است) نسبت به هر زمان ديگري از زندگي نياز بيشتري به كالري دارد . انرژي مورد نياز همچنين به نوع ورزش تخصصي و برنامه‌ تمرين شما بستگي دارد. يك دختر نوجوان با جثه متوسط كه داراي فعاليت متوسط و هنوز در حال رشد است به حدود 2200 كالري در روز نياز دارد، حال آنكه يك دختر 15 ساله با جثه كوچك كه رشدش كامل شده به حدود 1800 كالري يا كمتر نياز دارد. پسران نوجوان بالاخص نياز بسياري به كالري دارند. يك پسر نوجوان در حداكثر رشد ممكن است به 4000 كالري در روز احتياج داشته باشد . ميزان كالري كه در ورزش نيز مي سوزد متفاوت است تمرين پيش از يك فصل در يك تيم فوتبال ممكن است در روز 500 كالري يا بيشتر بسوزاند. كربوهيدارتها : كربوهيدارتها بهترين سوخت براي ورزشكاران هستند چرا كه در مقايسه با چربي و پروتئين نياز به اكسي‍ژن كمتري دارند. در صورتي كه به اندازه كافي از كربوهيدراتها استفاده كنيد قادر خواهد بود شديدتر ورزش كنيد. (چه در هنگام ورزش و چه در مسابقه ) يك رژيم كربوهيدارت به شماره اجازه مي دهد كه به خاطر بازسازي ذخاير كربوهيدارتي و كاهش زمان بازكشت و حالت اوليه سخت‌تر تمرين نماييد. رژيم غذايي در زمان تمرين به ويژه حائز اهميت است. چرا كه اگر شما قادر به تمرين شديد‌تر باشيد، در طي مسابقه نيز به سطوح بالاتري از كارايي مي رسيد. هر بادي 60-50 درصد كالري مصرفي خود را از كربوهيدارتها تأمين كند. به عنوان يك ورزشكار شما حتي به مقادير بيشتري در حد 70-60 در صد كالري مصرفي 10-6 گرم به ازاي هر كيلوگرم از وزن بدن نياز خواهد داشت . در صورتي كه يك ورزشكار استقامتي هستيد، نياز شما به كربوهيدارت مي تواند تا 90-70 درصد كالري مورد نياز روزانه شما افزايش يابد. غذاهاي كم محتوا ذخاير كربوهيدرات بدن شما را كاهش خواهد داد و انر‍ژي شما را تحليل خواهند برد به نحو مشابه، در صورتي كه به جاي كربوهيدراتها از غذاهاي پرچرب و پروتئين استفاده كنيد، نخواهيد توانست انر‍ژي مناسب براي تمرين و مسابقه مطلوب را تأمين نمايد. پروتئين : زمانيكه به عنوان منبع maintenance انر‍ژي به كار رود پروتئين در رشد، نگه دارد و ترميم بافتهاي بدن دخالت دارد. برخلاف كربوهيدارتها يك سوخت گرانبها و كم بازده به شمار مي آيد. از آن جهت گرانبها محسوب مي شود كه به خاطر مصرف شدن به عنوان سوخت ، پروتئين نخست بايد به كربوهيدارت يا چربي تبديل شود كه مستلزم صرف انر‍ژي و توليد سموم است. شما براي دفع سموم آب را از دست مي دهيد كه مي تواند به كم آبي (دهيدراسيون ) منجر شود كه خطري براي ورزشكاران است . از جهت كم بازده است كه استفاده از پروتئين به منظور تأمين انرژي با نقش اوليه پروتئين يعني رشد، نگهداري و ترميم بدن سازگار نيست . از آنجا كه بدن ورزشكاران كمي بيشتر درمعرض آسيب و جراحت مي باشد ، نياز ورزشكار به پروتئين كمي بيشتر از يك فرد غير ورزشكار است. در صورتي كه ورزشكار به برنامه‌هاي پرورش اندام و افزايش حجم عضله مي پردازد ، نياز به پروتئين بيشتري دارد. براي ورزشكاران استقامتي پروتئين نقش يك باك سوختي ذخيره و به عنوان پشتيباني كربوهيدارتها سوخت اصلي را ايفا مي كند. در كتب، توصيه مي شود كه يك ورزشكار درحال رشد حدود 5/1 گرم پروتئين به ازاي هر كيلوگرم از وزن بدن مصرف كند. استفاده از يك ر‍ژيم متعادل نياز پروتئيني ورزشكار را تأمين مي كند و نيازي به مكمل‌هاي پروتئيني وجود ندارد. مصرف زياد پروتئين مي تواند با افزايش ازت، اوره و آمونيوم موجب ضعف شديد گردد. در ورزشكاراني كه فراورده‌هاي گوشتي و لبني را مصرف نمي كنند يا رژيم هاي خاص گياهخواري دارند ممكن است نياز به پروتئين تأمين نشود. به هر حال هميشه بايد اين 8 نكته را مد نظر قرار داد كه رشد عضلاني با خوردن غذاهاي پر پروتئين افزايش نمي‌يابد بلكه ورزش است كه باعث بزرگي عضلات مي گردد. چربي : با وجود آنكه اغلب ورزشكاران تلقي نامناسبي از چربي دارند، شما بايد بدانيد كه چربي يك ماده مغذي ضروري است و نقشهاي حياتي زيادي را ايفا مي كند. چربي پوست و بدن را تشكيل مي دهد. از طريق ساخت هورمونها بدنتان را تنظيم مي‌كند. به حالت عايق و محافظ براي احشاي داخلي عمل مي كند . به ترميم بافتهاي آسيب ديده و جنگ با عفونت ها كمك مي كند. منبعي براي انر‍ژي است. چربيها راهي براي ذخيره انر‍ژي در بدن هستند. چربيها را به عنوان يك باك ذخيره در نظر بگيريد: شما دوست داريد كه سوخت ذخيره كافي داشته باشيد ولي يك باك سنگين به قيمت ازدست رفتن سرعت و قدرت شما تمام مي شود.